De christendemocratie en de Joodse lijstduwer
Nog maar nauwelijks was ik na zes jaar teruggekeerd binnen de gelederen van ons CDA of het verzoek bereikte mij al. Of ik bereid was om op de kandidatenlijst plaats te nemen als lijstduwer.
Kennelijk was mijn motivatie om de nog steeds bestaande band met de christendemocratie opnieuw om te zetten in een actief lidmaatschap voldoende, waardoor deze vraag bij mij kwam.
Ik moest er echt wel even over nadenken. En dat is omdat ik na al m’n CDA-jaren mijn positie nog steeds een beetje als iets bijzonder zie.
Toen ik ergens aan het einde van de vorige eeuw als lid toetrad tot het CDA, werd mij gevraagd wat ik als Joods burger in ons land eigenlijk bij een christelijke politieke partij had te zoeken. Ik grapte toen “Zolang er nog geen JDA is, zal ik het met een CDA moeten doen.”
Toch was dit eigenlijk een grapje met een diepere achtergrond.
Want inderdaad, de manier waarop ik als orthodox-religieuze Jood politiek actief werd binnen het fenomeen van een christelijke fusiepartij bestaande CHU-leden, Antirevolutionairen en KVP’ers verdiende toen zeker een nadere uitleg. En die wat mij betreft nog steeds van toepassing is.
Vanuit mijn Joods confessionele achtergrond ben ik opgegroeid met het gedachtengoed dat de sturende Almachtige altijd en overal aanwezig is. En dat gedachtengoed is ook tijdens mijn studiejaren, mijn werkzame jaren als rabbijn en bij al die overige taken en verantwoordelijkheden die ik ooit heb mogen vervullen, bij me gebleven.
Ook in het politieke CDA-spectrum als lokaal raadslid, als bestuurder en als fractievoorzitter.
Maar was dit voor mij dan een soort Joodse uitvoering van CDA-taken? Zeer zeker niet. Naast mijn Joods-zijn ben ik ook nog eens gewoon een burger in ons mooie Nederland. Een Nederland dat goed en leefbaar is bij de gratie van de kansen, de vrijheden, de rechten en de plichten van dat wij een parlementaire democratie noemen.
Vanuit die wetenschap ben ik dan ook ooit begonnen om me met onze samenleving te bemoeien, deze te ondersteunen en mee te helpen aan te sturen.
Binnen een kleine Joodse gemeenschap van 30 tot 40.000 zielen is het uitdragen van een gedachtengoed naar een samenleving van miljoenen nogal onbegonnen werk. Wat ik wel voor me zag was een bestaande brede christelijke volkspartij. Met de grote C in haar naam vanwaar diezelfde uitgangspunten van een menselijke verantwoordelijkheid in een wereld gebaseerd op Bijbelse grondbeginselen golden, zoals deze in mijn persoonlijk leven van toepassing zijn.
En dat model is met het nieuwe CDA élan weer helemaal van toepassing.
De C van ons CDA staat voor wat mij betreft ondubbelzinnig voor maar één zaak. Dat is de christelijke uitvoering van een gezegend politiek bestel voor elke burger binnen onze Nederlandse samenleving.
Daar voel ik mij als Nederlandse Jood of als Joodse Nederlander inderdaad beschermd en gezegend door.
En het is dat gevoel dat mij stimuleerde om dan ook mijn onomwonden Ja-woord te geven aan het verzoek om als lijstduwer mijn verantwoordelijkheden naar het CDA toe uit te gaan voeren. Meer dan van harte.
Voor mij als Jood, voor mijn Joodse gemeenschap en voor iedere burger in ons land is de Nederlandse christendemocratie hét antwoord dat wij in deze politiek ingewikkelde tijden nodig hebben op de bestuurlijke onzekerheid.
En wat voor mij als Jood geldt, geldt in niet mindere mate voor onze islamitische landgenoten en overige burgers die hun rechtszekerheid zoeken binnen onze lang niet altijd harmonieuze samenleving.
We weten het allemaal. Onze samenleving is bij lange na nog niet af. Ook onze democratie niet. Maar met het CDA met haar nieuwe verkiezingsprogramma, met die 48 mensen die boven mij op de lijst staan, stevenen wij af op misschien wel de grootste uitdagingen die onze partij in haar bestaan heeft gekend.
Zelf heb ik heel veel vertrouwen in die 48 kandidaten die staan waar het Christen-Democratisch Appel voor moet staan. Met onze lijsttrekker Henri Bontenbal vooraan op Nr. 1.
Een fatsoenlijk, oprecht en gezegend Nederland voor iedere burger. Daarom heb ik “Ja” gezegd.
