Het CDA, PvdA en GroenLinks willen dat het delen van gemaakte foto’s of filmpjes van slachtoffers strafbaar wordt. De partijen dienen daartoe samen een wetsvoorstel waarin zij pleiten voor maximaal één jaar gevangenisstraf of een boete van de vierde categorie (21.750 euro). Het komt geregeld voor dat omstanders foto’s of filmpjes maken van personen die zwaar gewond zijn, vechten voor hun leven of die zelfs al gestorven zijn. Dat is op zich al verwerpelijk, maar het wordt nog erger wanneer die beelden ook nog eens online worden geplaatst op sociale media kanalen. Dat laatste moet aan banden worden gelegd vinden CDA, PvdA en GroenLinks.
CDA tweede Kamerlid Madeleine van Toorenburg: “het is onacceptabel dat dit nog altijd zomaar kan gebeuren. Op dit moment staat er vrijwel niets aan in de weg om beelden van personen die hulp behoeven of overleden zijn, openbaar te maken. Daarom komen wij met dit wetsvoorstel om het strafbaar te maken, zodat mensen wel drie keer nadenken voordat ze hun telefoon pakken terwijl iemand voor zijn of haar leven aan het vechten is om daarna de beelden op internet te zetten. Die sensatiezucht is kwalijk. Dat is een onacceptabele inbreuk op iemands privacy en het berokkent het slachtoffer of de nabestaanden extra leed.”
Op dit moment staat er vrijwel niets in de weg, om beelden van slachtoffers van een misdrijf of een ongeluk openbaar te maken. In bepaalde gevallen kan er met wet- en regelgeving achteraf geprobeerd worden om een inbreuk te herstellen. Maar dat vinden de partijen niet voldoende. We moeten slachtoffers en nabestaanden beter beschermen. Dat kan het beste door het strafbaar te maken. Campagnes zijn al geprobeerd en die hebben helaas onvoldoende effect gehad.
De initiatiefnemers verwijzen naar Duitsland, daar is men verder op dit terrein. Daar kennen ze wetgeving die het maken of overdragen van beelden die de hulpeloosheid van een persoon tentoonstelt, strafbaar stelt. Het wetsartikel in Duitsland is zo duidelijk gestoeld op de bescherming van de persoon die in hulpeloze toestand verkeert. Een dergelijke norm- en strafbaarstelling ligt ook in Nederland in de rede. Daarmee komt het niet alleen tegemoet aan een breed gedeeld gevoel in de samenleving, maar dient het ook het recht op privacy van het slachtoffer en de familie en/of nabestaanden.