Verbinding zoeken

In alle verdriet die de gevechten tussen Hamas en Israël veroorzaken, zien we ook dat mensen verbinding zoeken. Dat raakt me.

Lody van de Kamp nodigde me uit om gisteravond aanwezig te zijn bij een bijeenkomst tussen joodse en islamitische Nederlanders in de ambtswoning van burgemeester Femke Halsema. Georganiseerd door het joods-islamitische netwerk Yalla!, onder leiding van Fatima Akalai en Chantal Suissa-Runne. Bedoeld om elkaar juist in tijden van spanningen op te zoeken, vast te houden en emoties te delen. En daar ben ik dankbaar voor.

Iedereen is diep geschokt over de gruwelijke beelden van de terreur van Hamas dit weekend. Die blijven bij je. We delen de angst voor wat er nog komen gaat. Voor onschuldige slachtoffers aan beide zijden. Israëlische mensen, Palestijnse mensen. Ieders bloed is rood, daar is geen onderscheid.

Van Lody leerde ik, sinds we elkaar 20 jaar geleden leerden kennen, dat je de hand naar elkaar moet blijven uitsteken. Juist ook als het moeilijk is. We moeten elkaar vasthouden. Als je verdriet, onmacht, en onbegrip voelt. Om dan juist tóch met elkaar in gesprek te gaan. Dat zag ik gisteravond in Amsterdam, en het is hartverwarmend dat we dit kunnen. Ik kreeg er kippenvel van.

Ik zag ook hoe die verbondenheid leidt tot gesprekken, en hopelijk kan leiden tot kracht. Om met elkaar de samenleving hier verder te bouwen. Om conflicten van daar, hier niet tussen ons in te laten staan. De hand naar elkaar te blijven willen uitsteken. Deze ontmoetingen tellen. We hebben misschien andere meningen. Daar is ook ruimte voor. Maar het gesprek blijven aangaan, leidt tot meer begrip.

Er zijn veel mooie initiatieven, zoals deze bijeenkomst bij Yalla!, waar het gesprek gezocht wordt. Waar we in elkaars hart, gedachten, en gebeden zijn. Waar mensen elkaar letterlijk de hand toereiken.

Zoals ik leerde in de katholieke traditie van de vredeswens; wens elkaar de vrede toe. Vrede ver weg, en juist ook vrede hier.

Karien van Gennip