AWBZ / langdurige zorg

Inleiding

Voor het CDA blijven de langdurige, lijfgebonden zorg en verpleging, zowel thuis als in een zorginstelling, een verzekerd recht (na indicatiestelling) binnen het systeem van de AWBZ.

Het CDA wil binnen het huidige systeem hervormen en bezuinigen. Onder andere door het overdragen van de begeleiding en de dagbesteding naar de gemeenten en het verder doorvoeren van het scheiden van wonen en zorg. Dit scheiden van wonen en zorg betekent dat de woonkosten verdwijnen uit de AWBZ, omdat mensen huur gaan betalen. In deze memo zullen wij de hoofdlijnen van de brief schetsen en aangeven welke bezwaren het CDA heeft.  

Grootste bezwaren tegen huidige kabinetsplannen op termijn van de langdurige zorg 

Het CDA kiest dus voor het voortbestaan van de AWBZ voor mensen die langdurig (langer dan 1 jaar, na onafhankelijke indicatiestelling) afhankelijk zijn van lijfgebonden zorg en verpleging. Het mag daarbij wat het CDA betreft niet uitmaken of je in Leeuwarden of in Maastricht woont. 

Het CDA kiest voor het compensatiebeginsel binnen de huidige Wet maatschappelijke ondersteuning. Dit geeft gemeenten voldoende mogelijkheid om te kijken naar het netwerk van kwetsbare burgers. 

Voor het CDA is het belangrijk dat mensen die thuis blijven wonen en mensen die in een zorginstelling wonen gelijk behandeld worden bij hun zorgvraag. Dit is ook van belang als je wilt voorkomen dat mensen naar een (duurdere) instelling willen of moeten, omdat thuis de zorg niet goed geregeld kan worden door gemeenten (zie de stapeling aan bezuinigingsvoorstellen). Kortom: extramurale zorg en intramurale zorg moeten functioneren als communicerende vaten. 

Een volgend groot bezwaar voor het CDA is de stapeling van bezuinigingsmaatregelen en de combinatie daarvan. Vooral het overdragen aan gemeenten van de extramurale zorg en het flink bezuinigen daarop zal druk geven op intramurale zorg. Dit alles zal leiden tot problemen achter de voordeur. 

Klik hier voor de memo: langdurige zorg