Pauline Maat (23 jaar) is het jongste raadslid in de gemeente Haarlemmermeer, bestuurslid communicatie & campagne van het CDJA en is bijna klaar met haar studie commerciële economie. Haar betrokkenheid bij het CDA ontstond doordat zij al vrij jong van alles had aan te merken op de politiek in Haarlemmermeer. Ook in het gezin discussieerden zij er op los..
‘Ik werd door de afdeling gevraagd om eens langs te komen en dacht bij mezelf: wat een leuke mensen hier, ik wist niet dat een politieke partij ook zo sociaal kon zijn. Dat had ik bij andere partijen waar ik ook al eens was geweest nog niet meegemaakt. Daarna heb ik me eigenlijk pas goed verdiept in de kernwaarden van het CDA.’ Als christen voelt zij zich daarin thuis. Solidariteit, naar elkaar omzien en rentmeesterschap spreken haar het meeste aan.’ Vooral dat laatste vind zij, als jong raadslid, van belang. ‘In de raad merk ik dat oudere politici toch vaak op korte termijn denken. Daarom vind ik dat zoveel mogelijk jongeren de politiek in moeten, omdat wij toch eerder geneigd zijn wat verder te denken. Het moet niet zo zijn dat we over 10-15 jaar alleen maar brandjes zitten te blussen omdat we niet ver genoeg vooruit durven te denken.’
Het moet niet zo zijn dat we over 10-15 jaar alleen maar brandjes zitten te blussen omdat we niet ver genoeg vooruit durven te denken.
Net als vele CDA’ers heeft Pauline een agrarische achtergrond. Sympathiserend met de boeren stond zij hen deze maand dan ook bij op het Malieveld. ‘Ik ben, zoals ze dat noemen, een volle boerenkleindochter. In Nieuw-Vennep weten ze ook: zij is er eentje van Maat.’ Die inspiratie neemt ze mee de raadzaal in. ‘Recent werd er hevig gedebatteerd over het plaatsen van een groot aantal datacenters voor energielevering. In die discussie heb ik het opgenomen voor de boeren. Niet al die grond moet in beslag genomen worden. Ik heb geen zin om in Haarlemmerstad te wonen.’
In diezelfde raad neemt ze het op voor jongeren, maar stuit ze soms op een klein probleem: “Ik zie er, ook voor mijn leeftijd, jong uit. Ze vinden me schattig, ook als ik daar vol vuur een pleidooi sta te houden. Het kost me soms moeite dat schattige imago van me af te schudden. Maar dat komt wel.’
Als het gaat om haar eigen ambities heeft ze nog geen concreet beeld, anders dan dat zij heel graag door wil als raadslid. Pauline wil tot slot nog kwijt dat ze niet zoveel met beroepspolitici heeft. Voormalig Kamerlid Hanke Bruins Slot bewondert zij daarom bijvoorbeeld. ‘Besturen is één ding, kennis van zaken is iets anders. Van Hanke vind ik het mooi dat zij eerst jarenlang actief was als officier bij de landmacht en later de Kamer in kwam. Bewijs je eerst maar eens maatschappelijk. Of in het geval van de stikstof discussie rond het verminderen van de veestapel: ga eerst maar een maand meelopen met een boer voordat je oordeelt.’
