Gemeente De Wolden: vaandeldrager van participatie
Participatie was het thema van de raadsavond op 30 november. Participatie staat in onze gemeente centraal. De Wolden, ik noem haar de vaandeldrager van de participatie, want zij loopt daarin voorop. En dat was te zien ook getuige de overvolle tribune tijdens het inspreek half uur door inwoners dat al met al een uur duurde.
Om half acht zat de raad en het college klaar in volle verwachting van wat komen ging tijdens het inspreek half uur. Zo konden we maar liefst drie dorpsvisies in ontvangst nemen: Drogteropslagen, Fort e.o. en Alteveer-Kerkenveld. En wat een prachtig werk is er geleverd zeg. De dorpsvisies, prachtig verwoord in gelikte brochures, werden op een ludieke manier gepresenteerd. Waar Fort ons meenam in een goed in elkaar gezet filmpje dat voor zichzelf sprak, werd door de inwoners van Alteveer-Kerkenveld een waar toneelstuk opgevoerd waarin zij de vier voor hun belangrijkste thema’s als huiswerk aan betreffende wethouder meegaven. Geweldig!
Het is duidelijk. In plaats van dat de gemeente vanaf hun eiland bepaalt wat er in de dorpen moet gebeuren, brengen de inwoners dat liever zelf in kaart, ondersteund door de gemeente. En dat gebeurt ook bij woningbouw initiatieven. De initiatiefnemer neemt betrokkenen op voorhand mee in zijn of haar plannen, bijvoorbeeld via een voorlichtingsavond of enquête. Toch loopt dit in veel gevallen nog niet al te soepel. Dat werd deze zomer bevestigd door de enorme hoeveelheid brieven aan college en raad van inwoners die naar eigen zeggen onvoldoende geparticipeerd hadden in woningbouwplannen dicht bij hen in de buurt. We zijn daarover in gesprek geweest. Maar wat is ‘voldoende participatie’ en zijn de klachten terecht? Voor ons als fractie dan ook lastig om daar wat adviezen over uit te brengen.
Dat was voor het CDA aanleiding om dit verder te bespreken in één van de raadsvergaderingen. Want, wat verstaan wij eigenlijk onder participatie? En welke rechten mag je daaraan ontlenen? En moet participatie aan een bepaalde vorm voldoen? Gelukkig had het college al een beleidskader in concept klaarliggen. Want, met de invoering van de nieuwe omgevingswet per 1 januari aanstaande is participatie nu ook landelijk ingevoerd. De wijze waarop je daar handen en voeten aan geeft, kan de gemeente zelf bepalen en is dus free format.
Het beleidskader, zo bleek, biedt voldoende richtlijnen om participatie toe te kunnen passen. Participatie is namelijk niet verplicht (er zijn uitzonderingen) en de initiatiefnemer bepaalt zelf hoeveel er geparticipeerd wordt. Want het beleidskader geeft daarin gradaties: van informeren tot en met mee ontwikkelen. Het beleidsplan kon dus op onze goedkeuring rekenen, op voorwaarde dat dit heel goed uitgelegd gaat worden aan inwoners. Zodat zij zich er goed van bewust zijn dat dit niet automatisch betekent dat je inspraak hebt. Want daarvoor geldt altijd nog het officiële proces van zienswijze, bezwaar, beroep.
Dat het uitvoerig meenemen van omwonenden de weerstand niet altijd kan wegnemen werd duidelijk bij de vaststelling Bestemmingsplan van de Drentse koe. Veelvuldig zijn er aanpassingen geweest op basis van de input van omwonenden. Ook hierin kan je het als raad niet voor iedereen goed doen: of je stelt omwonenden teleur door voor te stemmen of je stelt de belanghebbende teleur door tegen te stemmen. Na heel veel gesprekken en zorgvuldige afwegingen, stemden het CDA en de raad in met het bestemmingsplan. Gelukkig zijn initiatiefnemer en omwonenden wel altijd met elkaar op goede voet blijven staan.
En daar wil ik mee afsluiten. Elkaar gunnen is het allerbelangrijkste in de woningbouw. We hebben tekorten, we willen allemaal bouwen, en tegelijkertijd vliegen de bezwaren je om de oren. Dit noemen ze ook wel NIMA: ‘Niet in mijn achtertuin’. Laten we hopen dat de participatierondes gaan zorgen voor meer draagvlak.
Tamara de Boer - Overbeek