Oproep CDA: Houd zaken gescheiden
Je wilt niets liever dan het verenigingsleven en de vrijwilligers steunen. Zo zitten wij erin als CDA. Het besluit om de huidige wijze van ophalen van oud papier en karton (OPK) niet meer door vrijwilligers te laten doen, valt ons zwaar. Echter, dat besluit hebben we niet voor niets ondersteund. Het is ook de belofte die wij inlossen aan onze inwoners om te gaan voor goed en eerlijk bestuur.
Het ophalen van OPK is niet alleen een belangrijke inkomstenbron voor veel verenigingen. Het zorgt ook voor sociale verbinding en samenwerking. Pak dit dan ook niet af van de verenigingen en vrijwilligers, luidde de oproep tijdens de gemeenteraadsvergadering van 30 juni.
Vooral van het CDA mag je dan verwachten dat we hier gehoor aan geven. Want wij snappen als geen ander hoe belangrijk het ophalen van OPK is voor verenigingen en vrijwilligers. Het zou dan ook heel makkelijk zijn om het besluit rondom OPK als een hete aardappel voor je uit te schuiven. Zoals politiek Den Haag dat ook al decennia lang doet.
We moeten besluiten, hoe vervelend ook. En ondanks de emoties moeten we zuiver blijven kijken naar waar het eigenlijk om gaat. Want er zit ook een andere kant aan dit verhaal. En die is financieel en juridisch geaard. Het ophalen van OPK valt namelijk onder de afvalstoffenheffing die wij als inwoners betalen aan de gemeente. En daarvan mag je als inwoner verwachten dat dat op een zo goed en goedkoop mogelijke manier gebeurt.
Het op een andere manier verzamelen van OPK dan de aloude manier zoals we nu gewend zijn, betekent een besparing van 90.000 euro wat neer komt op een besparing van 8 tot 9 euro per huishouden. Dan is het eerlijk en logisch om daarvoor te kiezen.
Het maken van deze keuze betekent ook dat een aantal verenigingen een belangrijke inkomstenbron gaat verliezen. Dat weten wij maar al te goed. Daarom zijn wij als CDA ook meegegaan met het voorstel van een overgangsperiode. Zodat verenigingen niet ineens met lege handen staan. Want dat is schadelijk voor onze gemeenschap beseffen wij ons maar al te goed.