In een rechtvaardige samenleving doet iedereen er toe
Nieuws van de raadsfractie
Jaargang no. 14 no. 4 (6 februari 2017)
In een rechtvaardige samenleving doet iedereen er toe
In de commissie Zorg en Welzijn van komende week staat de uitvoeringsnota van het re-integratiebeleid van onze gemeente op de agenda. Re-integratie betekent voor het CDA dat iedereen zoveel mogelijk een bijdrage mag leveren aan de samenleving. Iedereen is nodig.
Dit najaar las ik een publicatie van het wetenschappelijk instituut van het CDA “Kiemen van een rechtvaardige samenleving”. Deze publicatie gaat over de noodzaak van nieuwe vanzelfsprekendheden op het terrein van werk en inkomen. Conclusie van dat rapport is dat menselijke bloei en economische groei onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. In een tijd dat enerzijds er teveel mensen aan de kant staan en anderzijds de werkdruk in Nederland tot een van de hoogste behoort in vergelijking met de andere Europese landen, is het goed om eens kritisch naar onze arbeidsmarkt te kijken. De uitkomsten van het onderzoek lees ik terug in het CDA verkiezingsprogramma over een eerlijke economie.
In een oude Joodse wet staat het volgende omschreven: “Wanneer u de oogst van uw land binnenhaalt, mag u de rand van uw akker niet helemaal afmaaien, en van de oogst die is blijven liggen, mag u niets oprapen”. (Leviticus 19). In “Kiemen voor een rechtvaardige samenleving” wordt deze tekst als inspiratie voor een rechtvaardige samenleving gebruikt. In de Joodse wet hadden de graanboeren de plicht om het graan beschikbaar te stellen aan mensen die niet volledig in staat waren om zelf de akkers te beheren. Vertaald naar nu betekent het volgens het wetenschappelijk instituut dat het niet de bedoeling is dat we onze productieprocessen zo inrichten dat er geen plaats is voor kwetsbare groepen. Alle mensen moeten zoveel mogelijk de gelegenheid krijgen om in hun eigen inkomen te voorzien. Het graan werd hun niet gebracht maar men werd in de gelegenheid gesteld om het zelf af te maaien. In een rechtvaardige samenleving is de waardigheid van ieder mens en onze gezamenlijke verantwoordelijkheid om die waardigheid hoog te houden het vertrekpunt. Dat betekent ook het zoveel mogelijk intact laten van de trots en de onafhankelijkheid van de mensen. Doordat men niet hoefde te vragen maar zelf het koren kon oogsten en bewerken was men minder afhankelijk van anderen. Daarmee kun je niet de conclusie trekken dat iedereen daarmee geholpen was. Toen en ook nu blijft er een groep waarvoor een ander vangnet nodig is.
Het re-integratiebeleid van onze gemeente is er op gericht om iedereen zoveel als mogelijk is aan het werk te helpen. En als dat niet lukt, te kijken hoe men zijn of haar kwaliteiten in kan zetten in de vorm van vrijwilligerswerk. Ook vrijwilligerswerk is maatschappelijk van grote waarde. Ik noem bijvoorbeeld de vrijwilligers bij de voedselbank of bij de dierenweide Stroomdal en zo zijn er nog vele mooie voorbeelden te noemen. Uit onderzoek is gebleken dat mensen die hun baan verloren hadden niet alleen te lijden hadden van verlies in inkomen maar ook dat hun welbevinden achteruit was gaan door gemis aan sociale contacten en zingeving *. Een goed re-integratiebeleid is erop gericht dat mensen meedoen en geeft mensen zo het gevoel dat ze er toe doen in de samenleving.
Ria Beukema
*Frey, B.S. & Stutzer (2002) Happiness and economics. How the economy and institutions affect well-being. Princeton University Press