De donkere dagen voor Kerst

Deze zin kennen we allemaal. We zitten nu in een tijd van bezinning. Advent is begonnen en vol verwachting kijken we uit naar het kerstfeest. De dagen worden korter, dat wil zeggen: het wordt steeds later licht en eerder donker. Persoonlijk ben ik iemand die hier niet van houdt. Geef mij maar het voorjaar, het licht van de zomer.

Deze kerst wordt een kerst die we niet snel gaan vergeten. Het is een periode die we vaak doorbrengen met vrienden en familie. En moet ik steeds denken aan het lied van André Hazes (ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren) en aan het onderliggende thema, eenzaamheid.

Eenzaamheid. De afgelopen begrotingsvergadering hebben we op het initiatief van het CDA een motie ingebracht over dit onderwerp.
Eenzaamheid is van alle tijden. Corona en de maatregelen hebben dat zeker versterkt. Steeds meer mensen zijn eenzaam. De kranten staan er bol van. En dan gaat het niet alleen meer over ouderen. Het komt voor in alle leeftijden. Denk aan :

• het nieuws over de jongeren die in een sociaal isolement raken door het vrijwel wegvallen van alle contacten met medestudiegenoten en sociale leven,

• alleenstaanden

• mensen die hun baan kwijt geraakt zijn of heel veel thuis werken en niet meer bij klanten op bezoek kunnen gaan

Wij hebben de gemeente gevraagd om in actie te komen. In het kort komt het hier op neer:
- geef een signaal af aan de maatschappelijke organisaties in Midden-Drenthe om aan de slag te gaan
met eenzaamheid voor jong en oud in onze gemeente.
- start samen met de maatschappelijke organisaties een mediacampagne om de inwoners wegwijs te
maken in waar ze terecht kunnen als ze zich eenzaam voelen en er wat aan willen doen.
- samen met de maatschappelijke organisaties en inwoners verbindingen tot stand te brengen om
eenzaamheid tegen te gaan. En hierbij gebruik te maken van goede voorbeelden van andere
gemeenten in ons land.
- en help de initiatieven die er komen mogelijk te maken.

Afgelopen zondag zat ik in de kerk en moest denken aan de periode die voor ons ligt. En aan eenzaamheid. En ik dacht…..wat kan IK doen om eenzaamheid tegen te gaan? Het is immers niet alleen iets van de burgerlijke gemeente?
Nee, ik ben een schakel om ook het gevoel van eenzaamheid op te lossen. En daar kreeg ik energie van. Ik ga door met het bellen van mensen. Met een simpele vraag…hoe gaat het met jou? Kan ik iets voor jou doen?
Ik ga samen met enthousiaste vrijwilligers kijken wat er wél mogelijk is om toch een fijne kerstperiode te hebben. Daar betrekken we veel mensen in het dorp bij.
Ik ga mijn stiefbroer die helemaal alleen in Nederland is (hij is Engels) bellen om bij ons te eten…….enzovoort.

Eenzaamheid kunnen we samen oplossen. Doet u ook mee?

Oh ja…de motie is door de hele raad aangenomen.

Een groet vanuit het hart, Karin Kappen (raadslid)