Politiek en mensen
Ik weet niet hoe het u vergaat, maar de laatste tijd kijk ik met verbazing en een onrustig gevoel naar het journaal, de talkshows en het politiek kanaal op NPO. Wat is er aan de hand in Nederland? Wat gebeurt hier allemaal? Waar is het gezonde verstand gebleven?
Ik zie rellen, felle discussies over corona, felle reacties op klimaat beleid, crisis op de woningmarkt, stikstofdiscussies, politici die het persoonlijk maken en bedreigingen doen. En een media die van al die negatieve dingen uitgebreid verslag doet.
En dan begin ik altijd na te denken? Hoe moet dit opgelost worden? En vooral: wie gaat dit oplossen?
Ja, hoor ik dan in mijn omgeving: Het is de schuld van de politiek en dat moet de politiek oplossen.
Ben ik het daar mee eens? Deels denk ik. Maar wie en wat is de politiek? Zijn dat die mensen in Den Haag, de Provincie of de gemeente? Is dat het coalitieakkoord?
Moeilijke materie hoor. Dus even terug naar de basis.
Als ik kijk naar de waarden van het CDA dan ben ik er van overtuigd dat hier een hele goede basis ligt om samen een mooie samenleving op te bouwen. Zo is het lokale verkiezingsprogramma in concept klaar en wij hebben die waarden natuurlijk er in verwerkt. Met richtingen over hoe onze gemeente er in de ogen van het CDA én haar achterban én een groot deel van de inwoners uitziet voor nu en de langere termijn (langer dan 4 jaar natuurlijk).
Ik wil het woord ‘samen’ er uitlichten. Natuurlijk ligt er een richting. Dat zijn keuzes die we maken en die we in het politieke speelveld uitdragen. Dat bent u de afgelopen jaren van ons gewend en dat zal doorgaan. We doen dat niet uit eigen belang, maar uit het belang voor de inwoners. De gemeente krijgt van ons de opdracht om samen met de inwoners te bouwen aan allerlei zaken die nodig zijn.
Doen wij het in de politiek alleen? Nee, dat doen wij samen met andere partijen.
Samen waren we afgelopen zaterdag ook op het Mantingerveld. Boeren, burgers, politici, natuurbeschermers. Het CDA had een themamiddag georganiseerd. Samen praten over stikstof en het effect op de natuur. Praten over wat het betekent voor de boeren. Ik heb geobserveerd, want ik heb veel te weinig inhoudelijke kennis. Wat ik zag was passie voor de natuur, passie voor de boeren. Ook ongerustheid. En veel vragen. Klopt het allemaal wel wat de RIVM zegt? Wat is mijn toekomst? Blijft het jeneverbesbos bestaan?
Wat ik ook zag waren gesprekken. En ik denk, nee ik weet zeker, dat het daar mee begint. Goede feitelijke onderbouwing en gesprekken met elkaar. Om er samen uit te komen. Ik hoop vurig dat we tot een oplossing komen waarmee we vooruit komen.
Tenslotte. Soms word je gevraagd om een wens te doen. Als kind zei ik dan: vrede en dat opa en oma maar lang mogen leven. Ik ben geen kind meer. Mijn wens is nog net zo groot en is uit te voeren.
Laten we met elkaar stoppen om overal ophef over te maken. Laten we met elkaar aan de slag gaan om het beter te maken. Gelukkig leven we in een democratie. Dat betekent dat er veel verschillende meningen aan tafel zitten. Dan moet er toch iets goeds uitkomen? Dan kan een ieder zich er toch deels in herkennen? We kunnen natuurlijk niet allemaal ons zin krijgen. We moeten het met elkaar doen en uithouden.
Groet van Karin Kappen