College moet impasse in windplannen Zeewolde doorbreken

Het college van GS moet er alles aan doen om de impasse in de windmolenplannen rond Zeewolde zo snel mogelijk te doorbreken. Het college moet de regierol (weer) naar zich toe trekken, met de betrokken partijen om tafel gaan zitten en proberen met een oplossing te komen. Anders komen de omvangrijke en ambitieuze plannen in gevaar.

In de Statenvergadering van 21 juni werd uitgebreid gedebatteerd over de saneringsopgave die er ligt: de 221 bestaande windmolens in het gebied moeten op termijn worden vervangen door zo'n 90 nieuwe, grotere turbines met een hogere capaciteit. Deze sanering vloeit voort uit het Regioplan Wind dat door Provinciale Staten in 2016 is vastgesteld.

Geen overeenstemming
Dat die sanering lastig is, bleek wel uit het Statenvoorstel dat werd besproken. Hierin stond namelijk dat met de eigenaren van 65 van de 221 molens die gesaneerd moeten worden, nog geen overeenstemming is bereikt.  Desondanks moest Provinciale Staten, eigenlijk als donderslag bij heldere hemel, het saneringsvoorstel goedkeuren. 

Een donderslag – immers, normaal gesproken zou dit onderwerp in juli eerst uitvoerig in een commissie worden besproken. Juist met een onderwerp als dit was dat niet alleen voor ons als Statenleden, maar ook voor de vele betrokkenen in het gebied een uitstekende gelegenheid geweest om over dit voorstel te praten.  Die gelegenheid was er nu niet, en daar was de CDA-fractie bepaald niet blij mee. 

Bemiddeling
Maar hoe is het gekomen dat er nog verdeeldheid is onder de windmoleneigenaren  rond Zeewolde? Waarom gaan de eigenaren van 65 molens (nog) niet akkoord met de saneringsvoorstellen? Het CDA wilde meer weten over de periode van bemiddeling eerder dit jaar tussen Windpark Zeewolde BV en de andere windverenigingen vanwege de meningsverschillen. Die bemiddeling heeft geen resultaat gehad.

Draagvlak
Desondanks werd nu voorgesteld om dan tóch maar het traject voort te zetten zónder voldoende draagvlak. Hoe is het te verkopen aan de mensen uit het gebied om daar dan toch maar voor te kiezen, terwijl vorig jaar nog zo stellig werd gezegd dat er wél voldoende draagvlak moest worden gecreëerd. 

Onteigening?
Er zijn nog meer schoonheidsfouten in de gevolgde procedure. Wat te denken van de dreiging van een onteigeningsprocedure, die volgens dit Statenvoorstel aan de saneringsopgave wordt toegevoegd.

Toegegeven, het is pas het allerlaatste instrument dat je wilt gebruiken, maar hoe komt het over bij de mensen in het gebied dat de provincie er kennelijk niet voor terugdeinst om in de toekomst langdurige, kostbare en vooral pijnlijke onteigeningsprocedures in te zetten?  

Energietransitie
Je zou bijna vergeten dat het hier om iets groters gaat dan alleen maar een saneringsopgave. Het gaat hier om de energietransitie waar we in Flevoland zo graag in voorop lopen. Het moet dan gaan om de verplichting die we onszelf hebben opgelegd om te komen tot draagvlak en een soepele uitvoering van die opdracht. 

Rol provincie
Het CDA is benieuwd naar de rol van de provincie in dit geheel. Tijdens de bemiddelingsperiode was er kennelijk geen actieve rol van de provincie, maar hoe gaat dit verder? De CDA-fractie heeft er bij het college dan ook op aangedrongen de regierol weer op zich te nemen. Ga met de betrokken partijen weer om tafel zitten, en hou PS – voor zover dat mogelijk is – op de hoogte van de vorderingen, was het dringende advies van de CDA-fractie. 

De verantwoordelijke gedeputeerde Ad Meijer deed vervolgens die toezegging, waarna we akkoord konden gaan met de saneringsopgave. Niet het spook van onteigenen moet daarin centraal staan, maar de wil en de mogelijkheden om gezamenlijk te komen tot een goede en verantwoorde sanering van de bestaande windmolens.