De gebeurtenissen in Israël en de Gazastrook brengen bij iedereen ontzettend veel emoties teweeg. Ook hier in Nederland. Ook bij mij.
Verdriet, rouw, en boosheid. Maar ook onmacht. We leven in onzekerheid over wat de toekomst brengt. Met pijn en angst in ons hart kijken we naar het aanhoudende geweld en het oplopende aantal slachtoffers aan beide kanten.
Het is belangrijk om elkaar de ruimte te geven voor onze emoties. Dat mensen zich veilig genoeg voelen om hun gevoel uit te spreken. Ik heb bewondering voor de kracht van mensen die actief het gesprek met elkaar aangaan. Juist ook over hoe we in Nederland met elkaar omgaan. Samen leven doe je niet alleen.
Gisteren sprak ik met jongeren met verschillende (religieuze) achtergronden: joods, islamitisch, Palestijns en andere betrokken Nederlanders.
Het was een indrukwekkende sessie. Deze jongeren vonden op bewonderenswaardige manier woorden voor al hun verschillende en heftige emoties. Dat zij juist in deze moeilijke tijden naar elkaar willen luisteren, geeft mij hoop. Goed om te zien dat er steeds meer van dit soort initiatieven komen.
Want uiteindelijk willen wij in Nederland samen een samenleving bouwen waar alle verschillende gemeenschappen zich thuis voelen. Dat we naast elkaar kunnen leven als buren, collega’s en sportgenoten. Daarvoor is het essentieel om de dialoog aan te gaan en elkaar als mens te zien.
Daarom wil ik blijven benadrukken: ga met elkaar in gesprek en geef elkaar de ruimte. Steek de hand naar elkaar uit. Juist in deze moeilijke tijden. Dat is waar we in Nederland groot in zijn geworden. Zodat we het conflict van daar, niet naar hier halen.
Karien van Gennip