Schaalvergroting als stip op de horizon
Na stevig en goed debat en ontzettend veel afstemming is woensdag 29 mei door de Raad besloten dat Doesburg uitgaat van een nieuw perspectief. Dit perspectief is schaalvergroting en betekent dus ook dat Doesburg zal gaan kijken of zij met (een) andere gemeente(s) ambtelijk en bestuurlijk kan samenwerken. Een belangrijke en noodzakelijke stap om het beste voor Doesburg zo goed als het kan mogelijk te maken.
Tijdens de raadsvergadering hebben we oa ingestemd met een amendement die een ultieme noodklep behelst: mocht uit het bestuurskrachtonderzoek onverhoopt toch blijken dat die opschaling niet nodig is dan zal het college alsnog een andere begroting moeten maken.
Onze bijdrage door onze fractievoorzitter Wim Robbertsen op deze historische vergadering op dit onderwerp:
Voor ons ligt een beladen raadsvoorstel. Het college vraagt ons te kiezen voor het uitgangspunt van schaalvergroting, te onderzoeken welke mogelijke partners daarvoor zijn en met een begroting te komen die uitgaat van dit nieuwe uitgangspunt.
Tijdens de commissie hebben we het ook al gezegd, maar we waarderen deze stap van het college en het uitgebreide discussiestuk erbij. Het college steekt moedig de nek uit omdat het vreest niet zomaar verder te kunnen en niet weet hoe het realistisch een sluitende meerjaren begroting voor te kunnen leggen zonder enorme bezuinigingen.
De vraag aan ons als Raad is breed: delen wij de mening van het college en zo ja, waar is dit op gebaseerd? En zo niet, waarom is dat? Vertrouwen wij het college niet? Vinden wij hen vooringenomen? Zegt de communicatie iets over de realiteit en feiten? Of willen we elk cijfertje onderbouwd zien ook al zien we dat dit inzicht zelf het verschil niet meer gaat maken?
Als CDA verwachten wij van onze dagelijkse bestuurders in deze stad dat ze ons tijdig meenemen in de uitdagingen die voorliggen. Dat ze duidelijk om mandaat vragen wanneer dat nodig is. Dat ze ambities waar kunnen maken. Dat ze realistische verwachtingen met ons delen. Dat ze bereid zijn ferme besluiten te nemen om het beste te doen voor de inwoners van Doesburg… juist daarom kunnen wij het waarderen dat het college zegt: help ons besturen, want wij weten niet meer hoe verder moeten, hoe we het beste voor Doesburg kunnen realiseren.
Als CDA vinden we dat bestuurlijke moed beloond moet worden met duidelijkheid en voortvarendheid. We willen daarbij ook voorkomen dat er een bestuurlijke crisis ontstaat en de Provincie eerder dan verwacht op de stoep staat. En we willen voorkomen dat we in een situatie komen waarin we onnodig teveel kapot moeten bezuinigen.
Dat raakt aan de vraag waarom we eigenlijk in de politiek zitten? Ik ga ervan uit dat iedereen daar zit voor de inwoners van Doesburg. Maar wat is dat dan? En waarom eigenlijk?
Ik kan alleen voor mezelf spreken. Ik geloof in de kracht van de samenleving. Van een overheid van dichtbij die faciliteert waar nodig en van burgers die samenwerken om hun leefomgeving en dat van anderen zo aangenaam mogelijk te maken. Om te werken aan voorspoed voor iedereen. Wie je ook bent.
Ik geloof ook dat verenigingen, organisaties, vrijwilligers precies doen wat onze samenleving zo mooi maakt: onbaatzuchtig en met plezier samenwerken voor de ander. Voor je kinderen. Voor de ondernemers. Voor mensen met een beperking. Voor jongeren. Voor gediscrimineerden. Voor vluchtelingen. Voor boeren. Voor eenzamen. Voor mantelzorgers… etc. Dat is Doesburg. Dat maakt Doesburg Doesburg. En ja, het decor mag er ook zijn. En ja een overheid van dichtbij kan dit versterken. Maar laten we onszelf als bestuur niet te belangrijk maken. Laten we focussen op het belang van de samenleving. En als we dan in een situatie komen dat we daarvoor kunnen strijden, zoals nu, laten we dat dan ook doen. Een niet zelfstandig Doesburg is nog steeds Doesburg. Zeker als het niet helemaal stukbezuinigd is, doordat bijvoorbeeld alle voorzieningen moeten verdwijnen. Als politiek kunnen we nog steeds het Doesburgs geluid laten horen op een nieuwe plek. De wereld vergaat niet.
Onze ambtenaren hebben via de OR een duidelijk signaal gegeven. Een urgente nood. Er is perspectief nodig. Geen uitstel. Fijne collega’s die elders gaan werken en collectief geheugen dat de gemeente heeft verlaten maakt het niet gemakkelijker voor onze ambtenaren. Onze insteek is hierbij positief: perspectief op schaalvergroting is ook de start van een nieuwe interessante periode. Een unieke tijd. Een tijd waarin je het verschil kunt maken. Laten we onze ambtenaren daarom helpen hen duidelijk perspectief te bieden.
We stellen al jaren uit. Toen Berenschot met pek en veren naar huis werd gestuurd wisten we als CDA niet wat ons overkwam. Ze hebben ontzettend gelijk gekregen. En wij maar doen alsof er niets aan de hand was. Als het gaat over zelfreflectie: wat is de toekomstvisie toen een slap aftreksel geworden van wat het had moeten zijn. Juist doordat we de kern van het advies eruit gescheurd hebben. Maar het bleef niet bij Berenschot. Want nog steeds lijkt het erop dat er partijen zijn die denk dat het financieel allemaal wel op te lossen is. Wat ons betreft wordt daarmee voorbijgegaan aan het feit dat de financiën een onderdeel zijn van de bestuurskracht. Maar dat de andere vraagstukken, direct in het belang van onze burgers, verenigingen etc, minstens zo relevant zijn.
Zoals PvdA/GL, net als wij, al tijdens de commissie zei: kijk naar de feiten. Kijk naar de trends. De ontwikkelingen. De cijfers. De toelichting en bijbehorende argumenten. Kijk naar de signalen vanuit de OR, vanuit maatschappelijke partners. Schaalvergroting als stip op de horizion is geen vies woord. Het geeft richting aan de begroting, aan het bestuurskrachtonderzoek en aan het perspectief van onze ambtelijke organisatie. Het is tevens een krachtig signaal naar de Provincie, die zich simpelweg ook aan de wet zal moeten houden.
En het gevoel? We begrijpen dat de enorme snelheid die in dit dossier is getreden door nieuwe feiten niet direct bijdraagt aan vertrouwen. Dat is dan ook de reden dat we het amendement steunen. We willen er echt alles aan gedaan hebben om zeker te weten dat we goede beslissingen nemen. Mocht het onverwacht toch anders zijn, dan zullen we daar snel op moeten acteren en op basis van die constatering verder moeten gaan denken. Of dit financieel soelaas biedt? We vermoeden van niet, maar we willen het ook niet uitsluiten.
Tenslotte. Dit is geen besluit tot fusie zelf. Dit is het moment dat de Raad aan zet is om het college te helpen besturen en het beste en meest realistische perspectief te zoeken voor alles wat Doesburg tot Doesburg maakt. Een halfbakken besluit is geen goed besluit, een ferm besluit daarentegen veel vaker wel.