Uitvoeringsplan schuldhulpverlening

Tijdens de commissie MO in mei spraken we over het voorliggende uitvoeringsplan inzake schuldhulpverlening. Vorig jaar september hebben we als CDA een (raadsbreed gesteunde) motie ingediend om meer in te zetten op preventie. Het voorkomen van schulden en problemen door de drempel te verlagen en samen met levensbeschouwelijke partijen (kerken, moskee) en sociale partners duidelijk te maken dat je je voor schulden niet hoeft te schamen. Sterker nog: dat we een luisterend oor bieden en samen in actie komen op schulden te voorkomen.

De drempel om schuldhulpverlening in te schakelen is mogelijk door corona nog hoger geworden, zo lezen we. Als je zo’n tekst op je laat inwerken dan merk je hoe weinig je soms in handen hebt als gemeente om problemen te voorkomen. Schaamte, onzekerheid, niet durven, gebrek aan kennis… Schuldpreventie is vaak gericht op weten en kunnen maar soms beperkt op handelen. Hoe beïnvloed je het gedrag van mensen voor hun eigen bestwil en dat van hun omgeving?

In het uitvoeringsplan wordt gezegd dat we vooral inzetten op preventie, oftewel: het voorkomen dat je in schulden komt. Wat ons betreft een belangrijke en goede insteek welke ook aansluit op onze motie. De sociale en levensbeschouwelijke partijen worden nu benoemd (als maatschappelijke partijen). De wethouder gaf aan dit zeker met hen op te gaan pakken. Verder zien we dat aansluiting bij de Nederlandse Schuldhulproute wordt gezocht zodat hun campagnemateriaal en platforms gebruikt kunnen worden. 

De beslistermijn schuldhulpverlening is wettelijk gemaximeerd op acht weken. Het is echter wel mogelijk een kortere beslistermijn toe te passen, maar, zo lezen we, dit is ivm uitvoerbaarheid en bestaande praktijk niet de gekozen weg. Wat ons betreft zou 4-6 weken de norm moeten zijn. Wethouder Boone gaf aan dit dit eigenlijk al zo is, maar dat bij uitzondering (met reden) 8 weken nodig is. Aangezien de PvdA/GL aangaf met een motie of amendement te komen, wachten wij hun input in deze af. 

Tenslotte constateren we dat zonder extra budget het niet mogelijk is uitvoering te geven aan de gewenste extra activiteiten van preventie en vroegsignalering. Gelet op de beperkte kosten in relatie tot de grootte van het leed is dat wat ons betreft overkomelijk.