Een weerbare samenleving
Een actieve samenleving, met positieve betrokkenheid maar soms ook een vleugje wantrouwen, zou volgens mij kunnen profiteren van verbeterde communicatie en samenwerking. Hierbij zijn de christendemocratische waarden van solidariteit en lokale besluitvorming van essentieel belang.
Weerbare samenleving is iets wat we de laatste tijd steeds vaker horen, vooral tijdens mijn werk bij Defensie, waar de afgelopen maanden genoeg is gebeurd. Afgelopen week deed NAVO-admiraal Rob Bauer ook een oproep, voor een samenlevingsaanpak die verder gaat dan alleen militaire planning. Publieke en private organisaties moeten hun mentaliteit veranderen omdat de samenleving verandert.
Wat ik nog steeds een treffend voorbeeld vind, is het massale 'hamsteren' dat plaatsvond toen de coronacrisis uitbrak. We schrokken zo van wat er op ons afkwam dat we zelf wc-papier gingen inslaan, zonder te delen. Maar waarom niet delen?
En hier komen ook onze christendemocratische pijlers naar voren: sociale rechtvaardigheid, solidariteit, rentmeesterschap, subsidiariteit. Het helpen van elkaar, zorgen voor elkaar, goed omgaan met onze aarde en waar mogelijk lokaal beslissingen nemen.
In de context van lokale betrokkenheid zie ik een samenleving die duidelijk mondig is geworden. Dat bedoel ik niet negatief; het is juist positief dat mensen opkomen voor hun standpunten en vragen stellen als iets onduidelijk is. Wat ik echter uitdagend vind, is dat er soms een ondertoon van wantrouwen lijkt te zijn. Mensen lijken soms niet te vertrouwen dat wat gezegd wordt ook daadwerkelijk wordt uitgevoerd. Een illustratief voorbeeld hiervan was tijdens de eerste raadsvergadering van dit jaar, waarin we de uitvoeringsagenda van de verdiepingsslag Harderwijk en Hierden zouden vaststellen.
Deze agenda is een uitwerkingsdocument van de eerder goedgekeurde verdiepingsslag, waarin toekomstbeelden worden geschetst voor de inrichting van onze gemeente. Het is nog niet definitief; het bevat ideeën, die pas worden gerealiseerd als er overeenstemming is bereikt met inwoners en grondeigenaren. De agenda is tot stand gekomen door input te verzamelen tijdens inspraakavonden. Dat laat een positieve ontwikkeling zien waarbij de gemeente haar inwoners steeds meer betrekt bij belangrijke beslissingen.
Tijdens de commissievergadering Stad en Omgeving en de raadsvergadering hebben inwoners en grondeigenaren hun zorgen geuit via inspraken, wat een waardevolle bijdrage is. Het is goed dat dit wordt meegenomen in de verdere uitwerking, zoals ook toegezegd is. Desondanks lijkt zo'n inspraak soms te suggereren dat de gemeente beslissingen neemt zonder de inwoners erbij te betrekken. Dit kan worden opgevat als wantrouwen: "Ze zeggen het nu wel, maar ik moet het eerst maar eens zien." Dit roept de vraag op of dit het soort samenleving is dat we willen - een samenleving die weerbaar is maar ook gebouwd is op onderling vertrouwen, waarbij we soms bereid moeten zijn iets van onszelf in te leveren voor het grotere geheel.
Wat ik hieruit haal voor ons is dat we moeten blijven proberen duidelijk te communiceren over wat we als gemeente aan het doen zijn. Niet alleen de gemeente, maar ook wij als CDA-fractie. Waar staan wij voor, waar willen wij in investeren, en hoe zorgen we ervoor dat we het samen doen? Want alleen ga je wellicht sneller, maar samen ben je vele malen sterker!