Marjolijn Mijling

Wie is Marjolijn?

Marjolijn Mijling, 42 jaar. Ik woon in de Biezen, het oude Waterkwartier. In het dagelijks leven werk ik bij de Bibliotheek Gelderland Zuid als Specialist Informatiemanagement en Gegevensbescherming. Ik houd me bezig met de data van de bibliotheek, dus waar hebben onze leden behoefte aan, wat wordt er geleend, naar welke activiteiten gaan onze klanten, maar ook wie wonen er in ons verzorgingsgebied en waar hebben die mensen behoefte aan. Daarnaast ben ik de Functionaris Gegevensbescherming dus ik zorg ervoor dat de bibliotheek correct omgaat met persoonsdata.

Ik ben alleen en heb thuis drie katten rondlopen. Daarnaast heb ik een mantelzorgrol voor mijn moeder en ben ik tante van het Grut, de kinderen van mijn zus. Ik hecht veel waarde aan het tanteschap en besteed veel tijd met mijn neefje en nichtje. We gaan regelmatig wat leuks doen samen en ik geniet van de persoonlijke gesprekken die we voeren, kinderen geven je op veel verschillende manieren inzicht in het leven.

In mijn vrije tijd, naast werk en politiek vind je me in mijn achtertuin of in de natuur. Ik fotografeer graag en het liefst dieren. Met de prachtige natuur in en om onze stad kan ik mijn hart ophalen. Stadspark Staddijk, de Natuurtuin Goffert of de botanische tuin bij de Hortus zijn mijn favoriete fotografeerplekken, maar ook in mijn eigen achtertuin die ik bij-, vlinder- en vogelvriendelijk heb ingericht levert mooie plaatjes op.

Waarom het CDA?

We zijn niet alleen op deze aarde en in de maatschappij. Voor mij staat voorop dat je omziet naar elkaar en elkaar helpt waar nodig. Wat ik mooi vind aan het CDA is dat wij vanuit de groep denken en het individu niet aan zijn of haar lot overlaten. Barmhartigheid is een van de belangrijkste punten voor de partij en mijzelf. De verharding van de maatschappij en de groeiende intollerantie beangstigen mij, en daar zal ik mij dan ook altijd tegen verzetten. Juist een middenpartij als het CDA die altijd probeert een brug te slaan tussen link en rechts is nodig in het huidige politieke klimaat van ons land.

Wat zijn je persoonlijke drijfveren?

Als jong meisje van vier jaar werd ik geconfronteerd met een zware mantelzorgrol voor mijn zieke vader. Toen ik vier was, kreeg mijn vader een zware hersenbeschadiging. Hij raakte verlamd en spreken werd voor hem erg moeilijk. Ik heb van dichtbij meegemaakt wat het met iemand doet wanneer het niet meer als vanzelfsprekend is om ‘normaal’ mee te komen in de maatschappij. Ik zag ook hoe andere mensen daar – vaak onbewust – op reageren. Weinig mensen kunnen zich voorstellen wat het betekent als je niet goed kan spreken, als je niet je boodschap kan overbrengen. De worsteling van mijn vader maakt dat ik altijd het gesprek met iemand aan ga, hoe moeilijk ook. Daarmee toon je respect naar iemand en behandel je hem of haar als je gelijke. De ervaringen van en met mijn vader motiveerden me om de lokale politiek in te gaan.

Wat vind je mooi aan Nijmegen / wat maakt dat Nijmegen jouw stad is?

Ik ben geboren en getogen in onze mooie stad. Toch kan ik niet goed uitleggen wat het precies is wat Nijmegen voor mij zo mooi maakt. Ik weet wel dat wanneer ik met de trein over de spoorbrug rijd, ik altijd denk: ik ben weer thuis. Als ik naar de Waalkade kijk vanaf Veur-Lent voel ik trots. En wanneer ik in het buitenland ben, waar ik prachtige natuur en steden heb gezien, en ik denk aan Nijmegen, krijg ik een warm gevoel van binnen. Dan weet ik dat ik daar net zo gelukkig ben als op vakantie. 

Wat wil je bereiken in de politiek?

Mijn doel is om de politiek weer dichter bij de mensen te brengen. Nu heeft het een negatief imago bij veel inwoners, dat terwijl het iets zou moeten zijn waarop mensen kunnen vertrouwen en waarbij mensen een positief gevoel hebben. Inwonerparticipatie vormt daarbij voor mij als een vast en belangrijk onderdeel. Burgers zijn te vaak teleurgesteld. Daar wil ik wat aan veranderen: luisteren naar mensen, maar dan ook helder zijn in wat kan en wat niet. Mensen waarderen het echt wanneer je duidelijk bent. 

Naast mijn doelen bij het CDA heb ik dus ook een ‘kleurloos’ doel: het imago van de politiek verbeteren. Dat probeer ik onder andere door gastlessen te geven voor kinderen en scholieren op basis- en middelbare scholen, en voor studenten aan het MBO. Daarbij staat een discussie over democratie en de waarde daarvan altijd op het programma. Dit levert mooie gesprekken op. Zo hoop ik een kleine bijdrage te leveren aan een positief beeld van de politiek bij de jeugd, want zij nemen de boodschap mee naar huis en zij zijn de toekomst.

Wat heb ik me de afgelopen jaren in de raad hard voor gemaakt:

Wijkgericht werken – het serieus nemen van inwoners en wijkraden

De gemeente wilde anders gaan werken in de wijken, maar vergat daarbij de wijkbewoners en de wijkraden te betrekken. Gevolg: veel onrust in de wijken. Door mijn inzet heeft de gemeente het plan tijdelijk stopgezet. Nu gaan ambtenaren alsnog in gesprek met bewoners en wijkraden om te kijken hoe zij gezamenlijk tot een betere samenwerking kunnen komen.

Groente en fruit voor iedereen

Het maakt me trots dat ik heb kunnen regelen dat er voor mensen die leven met een beperkt budget gratis groente en fruit beschikbaar was in de winter van 2020. Veel te vaak hoor ik nog dat mensen en ook kinderen gezond eten niet kunnen betalen. Ze komen daardoor structureel vitaminen te kort. De gemeente bekijkt nu of ze vast geld voor dit idee kunnen vrijmaken.

Speeltuin het Sprokkelbos in Lent

Vrijwilligers van het Sprokkelbos in Lent hadden jaren hard gewerkt aan een speeltuin in het bos waar kinderen in een natuurlijke omgeving kunnen ravotten. Door strengere veiligheidsregels dreigde de speeltoestellen afgebroken te moeten worden. De gemeente stelde zich niet flexibel op en er ontstond grote onrust bij de vrijwilligers. Ik heb duidelijkheid gevraagd en bemiddeld voor een oplossing. De toestellen zijn samen met de gemeente aangepast zodat ze nu weer voldoen aan de regels. Kinderen kunnen weer zorgeloos spelen.

Drugs zijn niet normaal!

In onze stad zien we steeds meer drugs in ons straatbeeld. Zo lijkt het normaler. Kinderen worden op school en in de eigen wijk steeds vaker geconfronteerd met verboden middelen. Scholen vragen om politieke aandacht voor het drugsgebruik onder kinderen van 14 jaar en ouder en het dealen in en rond scholen. Waar andere partijen in onze gemeenteraad drugs romantiseren, is het wat mij betreft niet normaal dat kinderen hieraan worden blootgesteld.Daar strijd ik dan ook fel tegen. De ouder-kindrelatie en het goede gesprek tussen hen beide is extreem belangrijk. Daar zet ik me voor in.

Speeltuin Neerbosch-Oost

In de Menuetstraat wilden vier moeders de speeltuin aanpakken. Hij was oud en gevaarlijk door uitstekende wortels en een ijzeren balk waar veel kinderen al over gevallen waren. De vrouwen waren al ruim twee jaar bezig om dit met de gemeente te regelen, maar die gaf geen duidelijkheid. Ik heb ervoor gezorgd dat het gesprek weer op gang kwam. Met succes:de speeltuin is aangepakt in overleg met de moeders. De bewoners zijn, op eigen  verzoek, mede verantwoordelijk voor het onderhoud van het groen wat is toegevoegd. Een win-win situatie!