De wolf: intense haat of bewondering?
Vandaag de dag is het niet meer de vraag of de wolf er is, maar is het de vraag wat de effecten zijn van de aanwezigheid van de wolf in een natuur en samenleving die de wolf niet kent en niet weet hoe er mee om te gaan. Koos Meijer, fractievoorzitter van CDA Nunspeet, heeft het college van B&W van Nunspeet o.a. de vraag gesteld op welke wijze de bevolking geïnformeerd kan worden hoe te handelen bij een mogelijke ’ontmoeting’ met een wolf of wolven.
In de onderbouwing van zijn vragen heeft Koos Meijer de actuele wolvenproblematiek zo breed mogelijk in kaart gebracht en daarbij toegepitst op de Nunspeetse situatie. Hij constateert dat de aanwezigheid van de wolf aanleiding is voor het ventileren van veel, soms lijnrecht tegenover elkaar staande standpunten van bijvoorbeeld natuurorganisaties, politieke bestuurders en schapenhouders. De natuurfilosoof Martin Drenthen verwoordde die standpuntenverharding door te stellen dat het dier zowel intense haat als intense bewondering oproept met daaraan gekoppeld de klassieke tegenstelling tussen twee natuurvisiestromingen: beheren versus de natuur zijn gang laten gaan. Het samenwerkingsorgaan ‘Wolven in Nederland’ streeft naar een conflictarm samenleven met wolven door draagvlak voor de wolf te creëren. Politieke partijen zijn nu aan zet omdat de aanwezigheid van de wolf om een duidelijk beleid vraagt over hoe wij met dit zwaar beschermde dier moeten omgaan.
Betrouwbare waarnemingen van faunabeheerders geven aan dat er op de Noord-Veluwe, dus ook op de Nunspeetse gronden, mogelijk drie wolven jagen. Roedelvorming is dan aannemelijk en bij een gemiddelde worp van vier wolvenpups kan de roedel na twee jaar uit tien wolven bestaan. In 2016 heeft CDA Nunspeet zich ingezet om de moeflon in de enige Nederlandse vrije wildbaan voor moeflons te behouden en met succes. Er zijn toen tussen faunabeheerdersorganisaties vergaande afspraken gemaakt om de moeflons in bepaalde gebieden een reële overlevingskans te geven. In het gebied Vierhouten - Elspeet was tot voor zo’n 4 maanden terug een kudde moeflons van ca. 40 dieren zichtbaar.
En nu? Sinds augustus 2018 zijn er geen moeflons meer gemeld en worden er wel karkassen gevonden. De conclusie dat de moeflon de makkelijkste te pakken prooidieren zijn ligt voor de hand en als de moeflon opgevreten is? Reeën en herten vormen het hoofbestandeel van het wolvenmenu, ook hier. De dagelijkse waarnemingen van de faunabeheerders op de Noord-Veluwe tonen aan dat het wild ril en onrustig is en de wildzichtbaarheid sterk is afgenomen. De vraag die zich nu echt opdringt is hoe wij nu met de wolf om moeten gaan. Wat zijn de effecten op de ons bekende wildpopulatie? Wordt de Veluwse Big Five uiteindelijk opgeofferd aan de wolf of moet er een grens gesteld worden? En hoe gaat een wolf zich gedragen ten opzichte van de mens? Het is tijd voor actie en duidelijkheid: hoe kunnen, mogen en moeten wij met de wolven omgaan?