Bijdrage raadsvergadering 22 juni 2023
De gemeenteraad van het Hogeland spreekt vandaag over verschillende aspecten van het aardbevingsdossier. Directe aanleiding is het debat dat op 6 en 7 juni in de Tweede Kamer is gevoerd naar aanleiding van het rapport van de parlementaire enquête over de gaswinning in Groningen.
Lees hier de stukken behorende bij deze vergadering >>>
Lees hieronder de bijdrage van CDA Het Hogeland
Vertrouw de Groningers.
Voorzitter,
Vanavond spreken we met elkaar over de gaswinning en de gevolgen voor onze inwoners, voor het gebied, voor de gebouwen en voor ons cultureel erfgoed.
De parlementaire enquête geeft in haar rapport van ruim 2000 pagina’s helder aan wat er allemaal mis is gegaan en als een aantal personen wat meer actieve herinneringen hadden gehad was het rapport zeker nog groter geworden. Wat helder is geworden na de beving in Huizinge, is dat iedereen in Groningen wakker is geschud maar dat men in Den Haag alleen maar verder droomde van het gewin en de eurotekens.
De inwoner, de mens centraal, had op de eerste plaats moeten staan. Maar de schatkist stond op één en de bestedingen van het gewin zijn grotendeels beland in het westen van het land, ook wel Randstad genoemd.
Een veilig huis om in te kunnen wonen en werken voor onze inwoners is stelselmatig genegeerd.
Een parlementaire enquêtecommissie was nodig om erkenning te krijgen voor het leed wat de Groningers is aangedaan. Te triest voor woorden.
Groningers werden gewantrouwd.
Scheuren in muren maar wat minstens zo erg is scheuren in de ziel. Scheuren die niet te helen zijn en wat het met de mensen, de gezinnen, heeft gedaan en nog steeds doet. Kinderen die opgroeien met scheuren in huizen maar ook dagelijks de worsteling van ouders zien, het verdriet, meningsverschillen in gezinnen etc. Een generatie en wellicht 2 generaties die opgroeit in angst en waarbij het vertrouwen in de overheid volledig is verloren.
Een overheid die er voor zijn inwoners zou moeten zijn, naast de inwoners moet staan en niet een overheid die aan het procederen is tegen zijn eigen inwoners. Een overheid die de Groningers heeft laten stikken.
Geen enkele empathie laat zien en waar menselijkheid totaal ontbreekt. Niet meedenken hoe we dit in gezamenlijkheid kunnen oplossen maar een leger juristen op je afsturen die overal apen en beren in zien en zeker niet meedenken in het oplossen. Triest dat we in zo’n bureaucratische wereld zijn beland die niet denkt in oplossingen maar in wantrouwen.
Overheid vertrouw de Groningers.
Hoe nu verder.
De conclusies en aanbevelingen van de commissie zijn snoeihard en die zullen koste wat kost opgevolgd moeten worden.
Er mag geen discussie zijn of er voldoende middelen beschikbaar zijn voor herstel van schade, versterking en sloop/nieuwbouw en dat zal goed geregeld moeten worden bijv. in een wet.
De lang beloofde snelheid van de diverse operaties moeten geen loze woorden zijn maar moeten echt omgezet worden in daden.
Als gemeente hebben we daarin ook een taak om zaken voortvarend op te pakken en op te sturen. Wij moeten samen met onze inwoners deze haast onmogelijke klus klaren. De organisatie werkt keihard, waarvoor onze complimenten, maar loopt ook tegen vertragende zaken aan.
Als gemeente zullen we ons moeten inzetten voor de onverklaarbare verschillen zodat er voor iedereen een gelijk speelveld is.
Ook binnen onze gemeente hebben we complexe gevallen. Hier dienen we samen met betrokkenen tot aanvaardbare oplossingen te komen en moeten we als lokale overheid onze verantwoordelijkheid nemen.
De geestelijke gezondheid van onze inwoners moet een hoge prioriteit krijgen. Scheuren in zielen zijn niet met een pleister te herstellen en dat zal de nodige tijd, aandacht en financiële middelen vragen.
Als reactie op de bevindingen van de commissie is er gewerkt aan een financieel programma om de brede welvaart voor de Groningers te verbeteren. Miljarden vliegen over tafel, maar in hoeverre zijn de inwoners hierbij betrokken en bij gebaat?
We hebben de indruk dat het vooral een bestuurlijke aangelegenheid is, waarbij men denkt te weten wat goed is voor de Groningers. Dat er een aanzet is gegeven is prima, maar de invulling hoort bij de inwoners te liggen en bij niemand anders. Het is een inlossing van een ereschuld voor het leed wat de Groningers in al die jaren is aangedaan en daar hoort dan ook bij dat er voor de Groningers een grote rol moet worden weggelegd in de besteding van de middelen.
Als wij de inleidingen van de jaarrekening en de voorjaarsnota lezen, zien we dat het college al druk aan het voorsorteren is op al die gelden die richting Groningen gaan komen, maar we zien maar in beperkte mate de rol van de inwoners in de besteding van die gelden, wat overigens ook alleen nog maar een papieren werkelijkheid is.
Binnen de raad hebben we een aardbevingswerkgroep, waarin alle fracties vertegenwoordigd zijn. Een klankbordgroep voor het college waarin ook zaken aan de orde komen die we horen tijdens werkbezoeken en individuele gesprekken. Schrijnende verhalen.
Wellicht dat het goed is om dit breder te gaan trekken en op gezette tijden binnen de raad hier over te spreken, het gaat tenslotte ons allen aan.
Tot slot voorzitter,
Het gaat er in eerste instantie niet om dat de overheid het vertrouwen wint van de Groningers. Nee, de Groningers dienen het vertrouwen van de overheid te krijgen. Het kan als basis dienen om de komende jaren de Groningers centraal te stellen en in gezamenlijkheid met inwoners en maatschappelijk organisaties te werken aan een herstel van de Brede Welvaart in Groningen.
Heb vertrouwen in onze inwoners!