De afgelopen weken maar met name de laatste dagen hoor je van onze inwoners dat ze angstig zijn. Angst om de oorlog in Oekraïne. De beelden uit het gebied komen dagelijks voorbij. Verwoesting van gebouwen en infrastructuur, Slachtoffers, burgerslachtoffers, vrouwen en kinderen die op weg zijn om het land te verlaten, huis en haard en hun geliefde achter moeten laten. Hartverscheurend. Beelden waarvan je dacht dat het nooit werkelijkheid zou worden.
Bij ouderen komen de beelden nog eens extra aan. Beelden van vroeger komen weer boven, men beleeft het opnieuw. Beelden die we ons als jongere generaties niet voor kunnen stellen. In de gesprekken die we de afgelopen dagen als fractie hebben gevoerd merken we dat de oorlog greep heeft op de mensen. De samenleving is ontwricht. Het komt, nee het is, heel dichtbij en er is niemand die kan voorspellen waar dit naar toe gaat.
Eén ding is zeker dit zal grote gevolgen hebben voor een ieder. Onzekerheid, angst en vedriet. We merken het nu al, de energieprijzen stijgen per dag. Wereldwijd staat de voedselvoorziening onder druk. Als er de komende weken niet gezaaid zal gaat worden in Oekraïne dan zal er dit jaar ook niet geoogst worden. Als graanschuur van Europa met een kwart van de totale wereldexport, zal dat ongekende gevolgen hebben. Gevolgen die we maar amper kunnen bevatten. Prijzen van grondstoffen zullen explosief stijgen en daarmede de producten in de schappen. Allemaal zaken die de komendeweken en maanden gaan spelen.
Vissers die moeten besluiten om hun kotters aan de kant te laten. Het loont gewoon niet om de zee op te gaan vanwege de hoge brandstofprijzen. En er zullen meer sectoren volgen die een afweging zullen moeten maken. De transportsector zal het zwaar krijgen, zijn er wel voldoende chauffeurs om producten van A naar B te brengen? Door de Coronapandemie is het nog steeds lastig om containers voor goederen en producten te krijgen. Door de oorlog in Oekraïne zal de chaos alleen maar toenemen.
En wij, wij voeren campagne voor leefbaarheid, duurzaamheid en dat een ieder er toe doet. Ik moet zeggen de laatste dagen is dit allemaal wel met een heel dubbel gevoel. Is dit nou werkelijk waar het omgaat?
Zorg voor elkaar krijgt zo ineens wel een heel andere dimensie. Wij moeten zorgen voor de vluchtelingen, hoe vangen we ze samen op? Maatschappelijke zaken komen ineens in een heel daglicht te staan. Moeten we de keuzes bijstellen? Zaken waar je in deze situatie toch eens goed over na moet denken. We kunnen samen van alles willen en ergens naar streven maar als de voedselvoorziening in gevaar komt dan moeten we ons nog weleens goed achter de oren krabben.
De komende week zijn er nog een aantal debatten over o.a. leefbaarheid, voorzieningen in de dorpen en woningbouw. Uiteraard belangrijke thema’s maar ze staan in schril contrast. Een scheve stoeptegel, een volle prullenbak, een ontmoetingspunt, voldoende groen etc. zaken waar we ons druk over kunnen maken, maar dit zijn nu niet de zaken waar het om gaat. We kunnen hier in alle vrijheid leven en als je beelden op tv ziet dringt dat besef steeds meer door.
Het is hartverwarmend hoe de nederlands bevolking begaan is met de mensen uit Oekraïne. Ieder op zijn eigen manier. Spontane acties worden op touw gezet. Geld en hulpgoederen worden ingezameld. Particulieren die onderdak aanbieden. Hier laten we met elkaar zien dat we er voor elkaar zijn.
Help mensen in Oekraïne, de vluchtelingen en/of geef op Giro 555. Het is onze verantwoordelijkheid om er samen te zijn voor degenen die hulp,nodig hebben.
https://www.vluchtelingenwerk.nl/nl/steun-oekraiense-vluchtelingen