75 jaar bevrijding
75 jaar bevrijding. Je kunt niet 75 jaar bevrijding vieren als je niet stil staat bij de slachtoffers en het leed wat al die verschrikkingen in de oorlog teweeg hebben gebracht. Het is daarom goed om hier jaarlijks op 4 mei bij stil te staan. Stil te staan bij allen die zich hebben ingezet voor onze vrijheid maar ook bij de slachtoffers en de nabestaanden.
In de loop der jaren heeft 4 mei een bredere betekenis gekregen, n.l. om stil te staan bij allen die op welke wijze dan ook in verdrukking zijn, om stil te staan bij degenen die het leven hebben gelaten in vredesmissies, waar ook ter wereld.
Vrijheid is geen vanzelfsprekendheid. Laten we ook dit jaar op 4 mei stilstaan bij allen die voor onze vrijheid hebben gestreden en het leven hebben gelaten. Dit jaar kan het om begrijpelijke redenen niet op de wijze zoals we het gewend zijn. We zullen samen moeten gedenken op een andere manier, maar de boodschap zal er niet door veranderen: “dit nooit weer”.
Laten we op 4 mei onze nationale driekleur halfstok hangen om te herdenken.
Zo mogen we op 5 mei 2020 vieren dat het 75 jaar geleden is dat we bevrijd zijn van onze onderdrukkers. Dit zou een feestdag moeten zijn maar ook hier speelt het Coronavirus met een crisis die niemand een paar maanden geleden bedacht had. Het vieren van 75 jaar bevrijding dat blijft maar wel op een gepaste wijze. Laten we allen het rood wit blauw vol trots laten wapperen op deze ‘feestelijke’ dag. Dat het een dag wordt om nooit te vergeten is een feit, maar helaas niet vanwege de festiviteiten. Veel vrijwilligers zijn maanden bezig geweest om allerhande activiteiten voor te bereiden om het verhaal van 75 jaar bevrijding, in welke vorm dan ook, een plek te geven. Helaas moeten al deze activiteiten door de Coronacrisis voor nu of definitief worden afgeblazen. Een grote domper. Ik hoop dat het niet allemaal voor niets is geweest en dat in de loop van het jaar en anders bij de viering van 76 jaar bevrijding de activiteiten alsnog kunnen worden gehouden, want ook bij 76 jaar mogen we vieren dat we bevrijd zijn.
Het vieren van 75 jaar bevrijding in een jaar dat we het gevoel hebben opgesloten te zitten. Hoe tegenstrijdig kan het zijn. Leven in angst over je gezondheid als gevolg van het Coronavirus. Een dierbare moeten missen als gevolg van het virus. Afscheid moeten nemen van een dierbare op een bijna onmenselijke wijze. Een gevoel van machteloosheid. Ouderen die ons land hebben opgebouwd mogen nu geen bezoek ontvangen. ‘Gevangen’ zitten in je huis, je kamer in een verzorgings- of verplegingshuis. Eenzaamheid. Het gemis van je kinderen, je kleinkinderen. Hier zijn geen woorden voor. Laten we samen hopen dat hier snel wel mogelijkheden voorkomen. Zij verdienen het.
Veel waardering voor degenen die zich dagelijks inzetten in de verzorging op welke wijze dan ook om de slachtoffers van het Coronavirus bij te staan en hen te verzorgen. Mensen die dagelijks onder ogen zien wat het virus teweeg brengt en waar wij ons maar amper een voorstelling van kunnen maken. Alle lof!
De gevolgen van de crisis zijn niet te overzien en zullen ons nog tijden blijven achtervolgen. Samen hebben we hier een rol en een verantwoordelijkheid in. De pakketdiensten draaien overuren om de internetbestellingen rond te brengen en dat is voor onze regionale economie niet goed. Laten we er ons samen van bewust zijn dat de plaatselijke ondernemers, en dat kunnen overigens ook lokale internetbedrijven zijn, een wezenlijk onderdeel zijn van onze leefgemeenschap. Zij sponsoren de plaatselijke voetbalclub, zij geven de prijsjes bij de verloting op het jaarfeest van de muziekvereniging, het tenue van de volleybalteam wordt gesponsord door een plaatselijke ondernemer, bij de horecaondernemer kun je als geen zin hebt om te koken om 6 uur je patatje bestellen en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Zij dragen bij aan de lokale werkgelegenheid en geven reuring in een dorp. Bij de grote internetbedrijven hoef je echt niet aan te kloppen voor een prijsje voor de verloting voor de toneelavond in Vierhuizen of een biljarttoernooi in Den Andel. Als we samen de leefbaarheid van ons woon- en leefgebied hoog in het vaandel willen hebben dan zullen we juist in deze ongewisse tijd onze plaatselijke ondernemers moeten steunen.
‘Koop lokaal; dat is het moraal van dit verhaal’
Economisch gezien staan er veel verenigingen en ondernemingen onder grote druk zoals sportverenigingen, dorpshuizen, musea, de toeristische sector, de horeca, taxibedrijven, kappers en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan, is de nood hoog. Een periode van angst en hoop. Velen denken gelukkig in kansen en mogelijkheden en slagen erin om op een creatieve manier hier mee om te gaan. Ondertussen zijn er voorzichtig mogelijkheden om jongeren te laten sporten. Sportverenigingen zetten met hun vrijwilligers alles op alles om hier op een verantwoorde invulling aan te geven. Dit laat juist de veerkracht en het belang van de zien van de plaatselijke verenigingen. Zij zijn een wezenlijk onderdeel van onze leefgemeenschap. De basisscholen gaan op 11 mei weer fysiek les geven. Zij zijn als instituut nooit gesloten geweest maar hebben kans gezien als leerkrachten samen met de ouders kinderen les te blijven geven. Waarvoor alle hulde. Onder strikte voorwaarden mogen de kinderen vanaf 11 mei weer naar school. Voor velen zal dit een opluchting zijn. En ik denk dat de waardering voor het onderwijzend personeel er niet slechter op is geworden.
Ik zie prachtige initiatieven in de samenleving ontstaan om er voor elkaar te zijn. Het gevoel om samen deze crisis te bedwingen doet je goed. Samen hebben we de verantwoordelijkheid om hier op een goede en verantwoorde manier mee om te gaan. Laten we samen hopen dat de loc down snel wat versoepelt kan worden om de bedrijven weer een perspectief te geven.
Hopelijk mogen wij over een poosje zeggen dat we bevrijd zijn van het ongewisse van het Coronavirus en dat we het virus onder controle hebben, zoals we 75 jaar geleden weer controle kregen over ons eigen land.
Kor Berghuis
fractievoorzitter CDA Het Hogeland