Ook duurzaamheid doe je samen!
Onlangs reed ik na een lange dag in Rotterdam terug naar huis. Tegen half elf reed ik vanaf de A7 via Noordwijk en Kornhorn naar Doezum. Wat meteen opviel was dat het zo donker was terwijl vanaf sportpark De Leegens de straatlantaarns weer branden en de lichten in de huizen weer te zien waren. Elektriciteit en gas om onze huizen te verwarmen zijn zo vanzelfsprekend geworden dat we snel onthand zijn wanneer dat eens even weg valt.
Het heeft bij mij tijd gekost om te beseffen dat energie geen vanzelfsprekendheid is maar dat het in de huidige vorm eindig is en dat we de aarde er mee uit putten. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ons huis goed geïsoleerd is, dat we een auto op groen gas kunnen rijden en zonnepanelen op het dak kunnen hebben. En ondertussen maak ik me zorgen over hoe het klimaat zich ontwikkelt en hoe de generaties na ons (die van mijn kinderen) van energie worden voorzien en het betaalbaar blijft.
In mijn werkzame leven houd ik mij al jaren lang bezig met duurzaamheid. Wat ik daar in zie is dat voor de een het belang van verandering zit in de klimaatverandering, voor de ander de aardbevingen door de aardgaswinning en weer een ander wil voor de energievoorziening onafhankelijk zijn van de grillen van (buitenlandse) politiek. Ik vind de aanleiding minder van belang. Net als de ambitie die je daarbij uit wilt stralen. Ik heb niet zoveel met uitspraken als “het Westerkwartier wil de eerste gemeente zijn die van het aardgas af is”. De opgave is groot genoeg, we moeten gewoon aan de slag en in mijn optiek was de ambitie in het Westerkwartier tot nog toe niet bijzonder hoog.
Die aanpak begint met energiebesparing, energiebesparing en energiebesparing en pas daarna het duurzaam opwekken. En daarbij kunnen we niet alleen rekenen op de zon. Er zal ook energie gehaald moeten worden uit bodem, wind en biomassa en in de verdere toekomst wellicht waterstof (voor de productie daarvan is overigens ook veel elektriciteit nodig) of welke andere technologie dan ook die nu nog niet bereikbaar is.
In de politiek ben ik in dit thema altijd op zoek geweest naar win-win situaties. Zo stonden we met het CDA in Grootegast aan de wieg van een subsidieregeling voor de slechtst geïsoleerde woningen. In huishoudens met een lager inkomen wordt nu comfortabeler gewoond, wordt energie bespaard en is het besteedbaar inkomen gestegen. Een win-win-win situatie. Hetzelfde is gedaan voor het maatschappelijk vastgoed als dorpshuizen. Ik ben er van overtuigd dat investeren in energiebesparing leidt tot een verbeterde exploitatie voor dit soort voorzieningen. Naar die koppelingen wil ik de komende jaren blijven zoeken. Deze enorme opgave moet daarnaast ook betaalbaar blijven en tegelijkertijd gaan de kosten voor de baten uit. Een lastige maar noodzakelijke uitdaging waarin de gemeente maar ook de markt (banken en hypotheekverstrekkers) zullen moeten faciliteren met nieuwe financiële producten.
Daarmee wordt het geen thema dat alleen maar applaus zal opleveren. Ook de productie van duurzame energie ligt onder het vergrootglas. Windenergie ligt gevoelig en te grote zonneparken leiden inmiddels ook tot weerstand omdat de baten alleen maar naar de markt toe vloeien. Maar waarom zouden we grote duurzame energieprojecten alleen overlaten aan de markt? Wanneer de gemeente een dergelijk project mee zou ontwikkelen ontstaat er een verdienmodel dat ingezet kan worden voor onze inwoners. Wat mij betreft het onderzoeken waard!
Hielke Westra
Grootegast
13 oktober 2018