Op bezoek bij gebedshuis Ulu Camii Moskee in Utrecht

Voordat de strenge maatregelen ingevoerd werden om het Coronavirus te bestrijden, deed het CDA Netwerk Diversiteit begin maart 2020 de aftrap met de tour ‘Op bezoek bij een gebedshuis’. Voorlopig liggen de fysieke activiteiten even stil, maar om jullie alvast een inkijkje te geven van wat zo’n tour inhoudt voor de volgende keer, lees hieronder het verslag:

Het CDA Netwerk Diversiteit is gestart met de tour ‘Op bezoek bij een gebedshuis’. Begin maart 2020 was het de beurt aan de Ulu Camii Moskee.

De Ulu Camii Moskee is een moskee in de Utrechtse wijk Lombok aan het Moskeeplein, het eerste plein in Nederland dat naar een islamitisch gebedshuis is vernoemd. Veel commotie om het gebouw is er niet geweest. Iedereen is eraan gewend en het maakt mensen juist nieuwsgierig om binnen een kijkje te nemen.

We zijn hartelijk ontvangen bij de ingang door de voorzitter van de moskee. Er zijn 5 verschillende verdiepingen in het gebedshuis. De begane grond wordt verhuurd aan winkeltjes en een restaurant, de Kebab Factory, waar de rondleiding ook werd afgerond om een hapje met elkaar te eten. Fysiek zijn de vrouw en de man van elkaar gescheiden. De moskee heeft een ruime gebedsruimte op de tweede etage, met twee grote balkons voor vrouwen. Ook in de kelder kunnen vergaderingen of (taal)cursussen worden gehouden en is er aandacht voor huiswerkbegeleiding en jongerenactiviteiten, deze zorgen o.a. voor inkomsten voor de moskee. De moskee wordt beheerd door de Islamitische Stichting Nederland. Zoals jullie vast gevolgd hebben is de financiering van moskeeën nu een zeer actueel thema.

De inrichting is ontworpen door een bekende binnenhuisarchitect uit Turkije. Er is door hem veel aandacht besteed aan ‘licht’. Het gebouw moet openheid en transparantie uitstralen. Het is niet alleen een gebouw voor moslims, maar ook voor niet-moslims. Het gebouw heeft naast een islamitische gebedszaal ook een stilteruimte voor mensen van andere geloofsovertuigingen. Gezien het multiculturele karakter van de wijk met vele nationaliteiten, is het gebouw toegankelijk en bereikbaar voor iedereen.

Men is wel van plan om formele bezoekregels op te stellen, omdat niet iedereen zich aan de ongeschreven regels houdt. 

Uiteindelijk belanden we na onze schoenen uitgedaan te hebben (wat fijn was na een dagje werken) in de grote “Mesdjid” (gebedszaal) en betreden die op kousenvoetjes. Daar hebben we ook de imam ontmoet en gesproken over de imposante gebedsruimte met een heel mooi crème, zeeblauw hoogpolig tapijt met tulpen en preekstoelen van marmer. De minaretten worden na zonsondergang van binnenuit verlicht. De hoge plafonds worden gedomineerd door een grote kroonluchter, die op maat, in Turkije is gemaakt.

Na afloop van de rondleiding is er gelegenheid tot vragen stellen en het delen van de opgedane indrukken onder het genot van een kopje thee. Gepraat wordt over de beleidsdoelstellingen op lange termijn en de verbinding met de stad Utrecht. Er is goed contact met de burgemeester, de heer Jan van Zanen. Na een groepsfoto bedanken we de gids met zoete geste en gaan we samen huiswaarts.