Afgelopen maandag was ik weer druk met teamsvergadering na teamsvergadering. Gelukkig zat er een half uurtje speling in mijn agenda en dan ga ik graag naar buiten om een rondje te maken. Schijnt ook nog eens heel gezond te zijn.
Dit keer een rondje in het centrum om nog snel even een boodschap te kunnen doen. ’s Morgens greep ik namelijk weer gruwelijk mis op koffie en dat is voor mij toch wel een belangrijke levensbehoefte.
Dat dachten meer mensen…
Met de aankondiging van een persconferentie die avond en de verwachting dat een lockdown de nieuwe werkelijkheid zou kunnen gaan worden, zie je meteen een bepaalde dynamiek ontstaan.
In de winkel was het heel druk. Ik voel me dan meteen een beetje ongemakkelijk want ondanks mijn mondkapje en winkelwagentje weet ik ergens dat dit niet de bedoeling is. En omdat ik er ook ben, werk ik er wel aan mee.
Meteen toen ik over de drempel van de winkel stapte werd ik op anderhalve meter aangesproken door een bekende. Zijn vrouw had zojuist gehoord dat de kappers wel eens dicht zouden kunnen gaan en er moest dus met spoed bruine haarverf gehaald worden. Middelbruin om precies te zijn. Of hij even zo lief zou willen zijn om dit te halen. En natuurlijk was hij zo lief. Hij vroeg me of ik verstand had van haarverf want hij was zijn haren al jaren kwijt. Ik kon hem helaas niet helpen (ondanks dat ook bij mij de eerste grijze haren stiekem zichtbaar worden). Maar meteen stond er een meisje voor hem klaar dat in de winkel werkte en die aan een half woord genoeg had en vriendelijk bleef ondanks alle hectiek.
Loop ik door en hoor ik een oudere dame mopperen tegen haar buurvrouw dat dit kabinet echt bezopen is met de aankomende maatregelen. Wat me raakte was niet zozeer deze uitspraak zelf, maar wel de paniek in haar stem. Ze was bang. Bang voor deze vijf weken en de eenzaamheid die dit met zich mee zou gaan brengen. Haar buurvrouw pikte het fantastisch op en nodigde haar voor die middag uit om even op de koffie te komen en er rustig over te praten.
Bij de kassa aangekomen zag ik dat de dame voor me vijf grote pakken toiletpapier aan het afrekenen was.
Gewoon een minuut of tien in de winkel. Tien minuten boordevol waardevolle signalen. Signalen van gewone mensen met gewone zorgen en gewone levens die weer een ongewone en onzekere tijd tegemoet gaan.
En daarom:
- Help elkaar de komende weken waar het kan en mag.
- Ben alert op signalen vanuit de omgeving of iemand een beetje extra aandacht nodig heeft.
- Heb begrip voor elkaars meningen, onzekerheden en gedrag.
- Ook al is dat afwijkend of anders dan dat van jou.
Laten we elkaar groeten als we elkaar toevallig wél even tegen komen op straat. Gewoon een signaaltje zodat we van elkaar weten: ik ben er voor je als je me nodig hebt.