Waarom hebben we het niet over woningnoodreductie?

De aandacht voor stikstofreductie is terecht, maar eenzijdig. De balans is zoek en dat raakt vooral de meest kwetsbaren in de samenleving, betoogt fractievoorzitter Kees de Heer van CDA Brabant. “Waarom hebben we het niet over woningnoodreductie?”

Bodem, water en lucht moeten schoner. Elk redelijk mens zal het erover eens zijn dat overheid, bedrijven en inwoners de handen ineen moeten slaan om de uitstoot van schadelijke stoffen drastisch terug te dringen. Het CDA denkt daar niet anders over. Maar in de uitvoering komen werkelijkheid is heel wat genuanceerder. Agrariërs willen wel, maar worden belemmerd door de techniek. En ja, ook economische motieven spelen een rol. Het CDA heeft daar oog voor. Zoals we ook hechten aan de Brabantse natuur.

Wat in deze discussie onderbelicht blijft, is dat een halsstarrige en eenzijdige benadering van de stikstofproblemen nieuwe problemen creëert. Tijdens de discussie van 3 maart jl. in Provinciale Staten stelde Gedeputeerde Staten niet anders kunnen dan Brabant voor een aanzienlijk deel “op slot gooien”, dwz geen vergunningen meer uit te geven – er is hier te veel stikstof en regels van Europa geven ons geen andere keus.

Dit heeft vooral enorme effecten op de woningbouw. In ruime cirkels rond natuurgebieden kan er niet meer gebouwd worden. Als gevolg daarvan blijft de woningnood niet alleen enorm hoog, maar neemt ze zelfs onverantwoord toe. Hoe kleiner de portemonnee van een huishouden, hoe ernstiger de gevolgen. Wie over een flinke zak geld beschikt, kan op de schaarse huizenmarkt zijn of haar slag nog wel staan – met een inkomen onder twee keer modaal is het vrijwel niet meer te doen.

Verzoek: bedenk eens dat Europa geen eisen had gesteld aan de stikstofreductie én wel aan de woningnoodreductie. Wat zou er dan gebeuren?

Voordat de lezer met het hoofd schudt en wijst op de bijzonder ernstige gevolgen daarvan voor natuur en milieu: die erken ik. Maar ik zie ook hoe de groep economisch daklozen groeit, hoe met name jongvolwassenen het nakijken hebben en hoe een grondrecht als wonen voor steeds meer mensen buiten beeld komt. Woningzoekenden hebben geen stem in dit besluit.

Met klem: ik pleit niet voor rücksichtslos stikstof het milieu in pompen. Waar ik wel voor pleit: een gezonde balans tussen twee billijke belangen. Ik weiger woningarmoede te accepteren vanwege het, dus ook door het CDA erkende, milieuprobleem. En ik verbaas met dat juist partijen ter linkerzijde dit belang niet onderkennen. Beste PvdA’ers en andere linkse politici: het zijn ook uw doelgroepen die door de stikstofreductie nog verder in het nauw komen. Daarom, zoek met ons naar een balans. Doe het voor die vele tienduizenden mensen voor wie wonen geen vanzelfsprekendheid meer is. En doe het anders voor het draagvlak voor de verdere stikstofreductie.

Kees de Heer, fractievoorzitter CDA Brabant