100 dagen wethouder
Na 100 dagen maakt een wethouder meestal een pas op de plaats om even terug te kijken. Een wethouder die 100 dagen geleden niet veel had met politiek of gemeente maar werkte als wijkverpleegkundige bij Buurtzorg. Na 10 jaar als een vis in het water bij Buurtzorg, werd ik, zonder politieke achtergrond maar wel met een duidelijke visie over wonen en zorg voor ouderen, door het CDA gevraagd om wethouder Sociaal Domein te worden.
Wat een overgang! Van een horizontale organisatie en consensus in besluitvorming naar super verticaal en als de wethouder het zegt, dan is het zo en wordt er druk geschreven. Het is behoorlijk wennen omdat je als wethouder tegelijkertijd politiek alert moet zijn, dan weer in allerlei dagelijkse en algemene besturen aan tafel zit maar vooral met ambtenaren probeert om het sociale domein te verbeteren. Er liggen veel mogelijkheden om gemeenteland en de zorgprofessionals dichter bij elkaar te brengen. Want ik dacht dat ik een goed netwerk had in onze gemeente en goed op de hoogte was van gezondheidszorgprojecten maar nu blijkt dat ik geen oog had voor gemeentelijke inspanningen. Bijvoorbeeld de projecten van het Lokaal Preventie Akkoord of de strijkservice of het werk van de gebiedsregisseurs. Allemaal prima diensten die verweven zijn met het werk van wijkverpleegkundigen.
Het blijft ook wennen om elke week met de burgemeester te vergaderen in zo’n grote vergaderkamer met allemaal portretten aan de muur. Maar ze zijn blij met iemand die verstand heeft van de inhoud. Die mee kan denken hoe de wachtlijsten weggewerkt kunnen worden. Die gewoon rondloopt en praatjes maakt met de collega’s in de uitvoering. Die aangeeft dat successen in maatwerk gevierd mogen worden. Dat de verhalen van mensen vanaf nu de cijfers uit de beleidsnota’s gaan onderbouwen. Dat de woonzorgvisie die geschreven is door een duur adviesbureau in de prullenbak gaat omdat daarin staat dat er geen woonproblemen zijn voor kwetsbare ouderen. Terugkijkend kan ik zeggen dat ik een goede start heb gemaakt. Maar nu ga ik met pijn in mijn hart definitief mijn Buurtzorgcontract opzeggen. De decoder, laptop en telefoon terugsturen en de sleutels van kantoor afgeven bij mijn oud-collega’s. Zo af en toe zal ik zeker nog een kop koffie gaan drinken bij het team maar de komende jaren ga ik vol door als wethouder. Met plezier kijk ik terug naar 100 dagen onderdompeling en weer boven komen. Met verwachting kijk ik uit naar alles wat ik nog ga leren. Met hoop kijk ik uit naar de opening van het eerste kleinschalig woonzorg complex in Geldrop of Mierlo. Er is werk aan de winkel, ik heb er zin in!
Mathil Sanders-de Jonge