14 juni 2018

Jeugdzorg: ons zorgenkind

Wie het nieuws ook maar een beetje volgt, heeft het meegekregen: in het hele land komen gemeenten geld tekort voor de zorg, met name de jeugdzorg. Gemert-Bakel is geen uitzondering; we komen anderhalf miljoen tekort.

Jeugdzorg en gemeente, hoe zit het ook alweer?
Jeugdzorg was een taak van het Rijk. Gemeenten wilden het graag zelf doen, om de zorg dichter bij de mensen te brengen. Kabinet Rutte-II zag een kans op de zorg te bezuinigen. Het maakte per 2015 de gemeenten verantwoordelijk en kortte tegelijkertijd een kwart op het budget, honderden miljoenen in totaal. Gemert-Bakel heeft de zorg vervolgens ondergebracht in een samenwerkingsverband met de omliggende Peelgemeenten. Waar dat voordeel biedt (inkoop, administratie) werken we samen, maar de zorg wordt vanuit het eigen gemeentehuis geleverd.

Hulp nodig? De gemeente is de kortste weg.
Zelf de jeugdzorg regelen biedt voordelen. De jongeren zijn beter in beeld. Er wordt samengewerkt met de zorgteams op scholen en we hebben enthousiaste jongerenwerkers die signalen oppikken. Zorgvragen kunnen door eigen mensen opgepakt worden. Zij gaan het gesprek aan, overleggen over welke zorg het beste bij de hulpvraag aansluit en mogen rechtstreeks doorverwijzen. Het is de kortst mogelijke weg naar hulp. Daarom verwijzen ook huisartsen steeds vaker door naar de gemeente.

Waarom komen we tekort?
Het duurde even voor alles goed ingericht was. Dat ging met vallen en opstaan (Helmond erin, Helmond eruit). Dat kost tijd en geld. We hebben moeten investeren om er straks van te profiteren. De vraag naar jeugdzorg groeit. Met name specialistische zorg wordt steeds duurder, en kan nu al vlug tienduizenden euro’s per jaar voor één kind kosten. Van tevoren is moeilijk te zeggen hoeveel jongeren die nodig gaan hebben. Je kunt niet zeggen “op is op”, het zijn zogeheten “open einde” regelingen. Dus moeilijk te begroten. Tenslotte liep een aantal hulpinstanties achter. Die hebben nog veel oude rekeningen van voorgaande jaren ingediend, wat niet was voorzien.

Uitgaven omlaag, budget omhoog!
We zullen moeten bezuinigen. Een flinke opgave voor het college. We vragen als CDA ons en de rest van de gemeenteraad daarbij nauw te betrekken. Wellicht in de vorm van een denktank. Maar één ding staat als een paal boven water: wie hulp nodig heeft, moet hulp kunnen krijgen! Met bezuinigingen alleen komen we er niet. Nu al komen meer dan honderd gemeenten samen honderden miljoenen tekort. Dus roepen we de regering op de bezuiniging van Rutte-II terug te draaien en de budgetten te verhogen.

Samen meer bereiken. Met elkaar en voor elkaar.
Deze week hebben we onze collega fracties in de gemeenteraad voorgesteld een gezamenlijke lobby te starten richting onze “lokale” landelijke partijen, CDA, SP, VVD en D66. We vragen de Peelgemeenten zich aan te sluiten bij onze oproep aan Den Haag. Volgens ons is het de taak van het Rijk om de rijksbijdrage beter aan te laten sluiten bij de praktijk. En het is ónze taak als raadsleden onze stinkende best te doen voor u, onze inwoners.

Rick van Kessel en Anita Relou (06-13048355)
[email protected]

Landelijk/​Provinciaal

De twaalf provinciale afdelingen vormen de schakel tussen de gemeentelijke afdelingen en het landelijke bestuur.