Zorgvuldig omgaan met draagkracht vanuit samenleving: voor ieder een veilig thuis

Op 24 maart 2024 werd in het Parool-artikel: “Vechtpartijen, drugsgebruik, vernielingen: op Startblok Elzenhagen, waar jongeren en statushouders samenleven, is het ‘ieder voor zich” duidelijk dat we zorgvuldig om moeten gaan met experimenten die een beroep doen op de draagkracht vanuit de samenleving. Samen met JA21 en VVD hebben wij daarom dit onderwerp in de raadscommissie van 10 april 2024 geagendeerd.

De spanning op de woningmarkt in Amsterdam is gigantisch. Het idee om studenten met andere doelgroepen zoals statushouders of ouderen te mengen is gestart uit een initiatiefvoorstel dat Reinier van Dantzig. Toen hij het voorstel deed was hij nog Raadslid. Nu is hij wethouder.

Het CDA Amsterdam verwacht van de wethouder een betrokken houding om de problemen op te lossen en erger te voorkomen. Een kille reactie zoals Ymere naar aanleiding van de bevindingen van het Parool, vinden we echt onwaardig. Het gaat om mensen hun thuis dat nu als een nare plek ervaren wordt. Het is de taak van gemeente en woningcorporaties om maatregelen te treffen. Daarbij denken we als CDA Amsterdam aan het verlagen de percentages statushouders tot 20 procent een goede aanpassing kan zijn. Als dat niet snel verbetering geeft dan moet je er helemaal mee stoppen.

Als CDA vinden we dat het 'mengen' van groepen goed kan werken, zoals bij studenten die met ouderen wonen. Sterke schouders kunnen zorgen voor anderen. Verschillende groepen leren elkaar wellicht kennen. Het kan dus goed bijdragen aan saamhorigheid en gemeenschapszin. Maar in dit voorbeeld met de statushouders zien we onacceptabele problemen. Die moeten snel opgelost worden.

Uit eigen ervaring weet fractievertegenwoordiger Laurens Lochtenberg hoe studenten in een gezamenlijke studentenflat een Iraakse statushouder met een oorlogstrauma kan bijstaan: “Voor Mehmet was wonen in Nederland een grote verandering. Ik heb hem kunnen helpen bij het in elkaar zetten van zijn Ikea meubilair en bij het schilderen van zijn kamer. Hij wilde graag witte muren en een zwarte vloer, dat herinnerde hem aan zijn tijd in de gevangenis. De ‘tender love and care’ die wij hem hebben kunnen geven, heeft helaas niet het gevolg gehad dat wij hadden gewenst. Af en toe kom ik hem in de stad nog tegen als dakloze. Maar wij hebben hem wel het gevoel kunnen geven dat hij welkom was als vluchteling.”

De ervaringen uit de praktijk moeten volgens het CDA Amsterdam leidend zijn. Daarbij is het belangrijk dat de verhouding goed is en dat professionele ondersteuning goed is georganiseerd. Dit is precies wat het gemeentebestuur in november 2022 schreef om te gaan doen. Wij missen nu de alertheid bij gemeente en woningcorporatie om direct actie te ondernemen en door te pakken. Alleen als we zorgvuldig om gaan met de draagkracht vanuit de samenleving, kunnen we de gemeenschap in stelling brengen. En blijven buurt- en huisgenoten bereid om statushouders te steunen om in Amsterdam een nieuw en veilig thuis te vinden.