Steffe Bak: De Schuilhoeve en Schiphol
Een wat hooghartige jongen die als het hem goed uitkwam optrok met klasgenoten en zodra hij maar even vermoedde dat zijn kansen elders lagen diezelfde klasgenoten liet vallen. Hij probeerde overal beter van te worden en liet anderen zonder bezwaar met lege handen. We waren niet dol op hem. Hij bleef zitten, ging van school en hij raakte uit zicht. Ik weet nu ook waarom ik op de Schuilhoeve aan die jongen moest denken. Dat had met Schiphol te maken. Haarlemmermeer moet een enorm hoog bedrag betalen voor de omlegging van de A9. Schiphol betaalt ook mee maar dat is in vergelijking met Haarlemmermeer maar een schijntje. En dat terwijl Schiphol zijn nieuwe terminal straks zo maar kan aanhaken op de omgelegde A9. Maar niet gemopperd, het is nou eenmaal de uitkomst van de onderhandelingen 10 jaar geleden.
Nee, er is iets anders dat mij al een tijd dwars zit. Waar nu Pancratius speelt wil de gemeente een nieuwe woonwijk bouwen. Pancratius verhuist dan naar een prachtige nieuwe plek. De grondopbrengst van de nieuwbouw moet bijdragen aan het immense bedrag dat Haarlemmermeer kwijt is aan de omlegging. Sterker nog, als de woningbouw niet van de grond komt dreigt een enorme strop voor de gemeente en uiteindelijk dus ook voor de inwoners.
Met dat in het achterhoofd is het erg zuur dat uitgerekend Schiphol bezwaar heeft gemaakt tegen de bouwplannen. De huizenbouw uitgesteld, bestemmingsplan moet aangepast, nieuwe ontwerpen en maar afwachten of tegen de nieuwe plannen straks niet opnieuw bezwaar wordt aangetekend.
Geen discussie over het belang van Schiphol. Maar je krijgt toch wel eens het gevoel dat Schiphol alleen partner is als het Schiphol uitkomt. Liefde van één kant zogezegd, een altijd wat pijnlijke constatering
Steffe Bak