Het CDA kiest voor één Hilversum.

Op 14 maart 2019 wordt het Stedenbouwkundigplan en concept beeldkwaliteitsplan Stationsgebied ‘De 7-straatjes’ in de commissie Ruimtelijke Ordening & Wonen ter bespreking voorgelegd. Op 27 maart wordt de raad gevraagd om het integrale stedenbouwkundig plan vast te stellen. 

Zonder visie op tweedeling geen besluit over Stationsgebied

Begin over “het Station” en Hilversum staat op zijn kop. Het mag duidelijk zijn dat het een onderwerp is dat leeft bij de Hilversummers. Aan de ene kant de oude, nog niet geheelde wond uit de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw. Aan de andere kant de noodzaak om Schapenkamp en stationsgebied, met een blik op de toekomst, opnieuw in te richten en zo de schade uit het verleden te herstellen.

In de vorige raadsperiode hebben we met elkaar de ambitie uitgesproken om de herinrichting het stationsgebied voortvarend aan te pakken. Medio december 2016 is door de gemeenteraad het stedenbouwkundig programma van eisen, en de visie en projectplan Stationsgebied vastgesteld. Een grote ambitie werd er uitgesproken. Een enorme opgave. 

Een opdracht waar ook wij volmondig ja tegen hebben gezegd. Maar blijkt die ambitie anno 2019 eigenlijk wel groot genoeg? Doet deze visie op het stationsgebied recht aan onze toekomstvisie op Hilversum? Wat is eigenlijk onze visie op het spoor als scheidslijn tussen oost en west? Kunnen we wel een besluit nemen over de inrichting van het stationsgebied als we deze vraag nooit als raad op tafel hebben gehad?

Afgelopen december werd ons de ogen geopend door een wervelende presentatie van kunstenaar Michel Huisman. Als geestelijk vader van het Maankwartier in Heerlen nam hij ons mee in zijn betoog, hield hij ons een spiegel voor: “Wat is jullie visie op de toekomst voor de komende 100 jaar, op de huidige tweedeling in Hilversum, over de scheiding tussen oost en west? Willen jullie deze in stand houden of willen jullie hier wat aan doen?”

Hij presenteerde ons een alternatief voor het stationsgebied in Hilversum. Eentje die niet gebaseerd was op een ‘opgave’, maar die geïnspireerd was op een droom, op een beeld hoe de toekomst er uit zou kunnen zien. 

Op 12 februari kwamen ruim 200 inwoners af op een inspiratieavond georganiseerd door de Stichting Hilversumse Architectuurprijs (HAP), getiteld: “Een gouden kans voor Hilversum”. Deze avond was illustratief voor de emotie die leeft bij de Hilversumse bevolking als het gaat over het stationsgebied en de perceptie met betrekking tot de tweedeling tussen oost en west.

Deze avond nodigt ons allen uit een pas op de plaats te maken. Tijd voor herbezinning te nemen. Een aanvullende opdracht te geven. Het gaat niet over de vraag of we ‘voor’ of ‘tegen’ de 7 straatjes zijn. Het gaat ook niet over ‘voor’ of ‘tegen’ het plan Huisman. Het gaat over de vraag welk Hilversum we willen. 

Een Hilversum waarbij de tweedeling tussen oost en west verder wordt versterkt? Of een ‘inclusief’ Hilversum waarbij we werken vanuit een toekomstvisie waarbij de tweedeling wordt tegengegaan. Het CDA kiest voor één Hilversum. 

Het CDA vindt het daarom nu ook te vroeg om al een beslissing te nemen. Niet alleen omdat een visie wordt gemist, waarin Oost en West worden verbonden, maar ook omdat er in de voorliggende plannen onvoldoende wordt gedaan met het signaal wat al die verontruste inwoners afgeven.

De cynici zullen zeggen dat dit het effect is van participatie met inwoners die zich niet willen neerleggen bij een hun onwelgevallige uitkomst. Het CDA zegt: neem deze mensen serieus! Onderzoek alle mogelijkheden en werk de scenario’s uit. De vertraging die dat geeft staat in het niets bij de acceptatie die je krijgt voor het uiteindelijke resultaat. 

Olaf StreutkerFractievoorzitter