Op woensdag 21 september sprak CDA-raadslid Jacobine van Dijk tijdens de gemeenteraadsvergadering haar maidenspeech uit.
U kunt deze hier terugkijken of op de link op de foto hierboven klikken.
Voorzitter,
In 1910 opende de Openbare Bibliotheek in Hilversum haar deuren. In 1913, 3 jaar later, werd de Openbare Christelijke Bibliotheek geopend, als eerste en lange tijd enige in Nederland, in een fraaie boerderij aan de Havenstraat. De boerderij staat er nog steeds.
De initiatiefnemer en oprichter was mijn overgrootvader Anton van der Horst, de eigenaar van het in Hilversum wereldberoemde en nog steeds legendarische Gooische Boekhuis, een drukkerij en boekhandel. De bibliotheek werd door zijn dochters, waaronder mijn grootmoeder, gerund, eerst vanuit het tuinhuis, maar vanwege de snelle groei van leden en de collectie verhuisde men naar het Boazhuis, ook op de Havenstraat.
Een aantal jaar later kwamen de Rooms-Katholieken ook met een Openbare Bibliotheek (wel altijd met de minste leden) en zo hebben er tot in de ’70 drie verschillende bibliotheken in Hilversum hun eigen achterban bediend. Zelfs nadat men 1 gebouw had betrokken, bleven de boeken apart gelabeld met eigen kleurtjes en was de uitleenbalie keurig in drieën verdeeld.
In 1972 fuseerden deze drie bibliotheken tot wat we nu kennen als de enige echte bibliotheek van Hilversum, waar we vandaag met elkaar over spreken.
In al die verzuilde jaren bestond er ondanks de verschillende religieuze en ideële uitgangspunten bijna geen vijandigheid of concurrentie tussen de drie Hilversumse bibliotheken.
In de Gemeenteraad gaf het jaarlijks bij de subsidieronde wel altijd weer gelegenheid voor wat cynische opmerkingen over en weer, maar al met al was men best gelukkig met deze situatie, die uiteindelijk recht deed aan alle Hilversummers en men stemde in.
En dat vind ik mooi! Cynische opmerkingen heen en weer zijn mooi, maar vooral de uiteindelijke beslissing, te doen wat het beste is voor de Hilversummers. Concessies doen, maar altijd het belang van de Hilversummer voorop stellen. Dat is hoe we in mijn optiek invulling moeten geven aan onze rol.
En wij, als gemeenteraadsleden anno 2022, staan op de schouders van deze reuzen, de raadsleden van toen.
Dit geeft niet alleen kracht, het wil ook zeggen dat wij zonder onze voorgangers niet op dit punt gekomen zouden zijn én het geeft ook veel verantwoordelijkheid voor de toekomst.
Want deze toekomst, lijkt momenteel onzekerder dan ooit.
De negatieve spiraal aan ontwikkelingen in de landelijke politiek die begonnen met de presentatie van het stikstofplan in juni, zijn snoeihard bij mij binnengekomen en ongetwijfeld ook bij velen van u.
Zelden heb ik me zo onmachtig gevoeld. Als een ongeluk in slow motion zie ik grote logge overheidsapparaten totaal apart van elkaar opereren en met stuwende kracht voortgaan, halsstarrig vasthoudend aan utopische en onhaalbare doelen, met desastreuze gevolgen voor onze samenleving.
Een samenleving die meegesleurd wordt en angstig is.
‘Deterministisch ondergangsdenken’, noemde mijn dominee Jurjen Zeilstra, een goede bekende van Hilversum, dat afgelopen zondag.
En: ‘wij moeten ons niet laten meesleuren door de geest van de tijd’.
En laten wij, als Gemeenteraad dit dan ook niet doen.
Laten wij onze ruggen recht houden en niet mee gaan in de polarisering, het met dedain neerkijken op het levenswerk van anderen, laten wij geen dwang accepteren, geen top-down politiek, maar laten wij als Gemeenteraad ons eigen Hilversum en de Hilversummers voorop stellen, met mededogen, met dialoog, met hulp waar het kan en moet. Want dat is onze taak.
En daarbij zou ik ook willen, dat we allemaal onze eigen identiteit, onze liberale, sociaaldemocratische of christendemocratische reuzen eren. En ons laten horen bij onze eigen partijen in Den Haag, gaan wij mee in dwangmaatregelen, top-down politiek, staren wij als konijnen in de koplamp terwijl onze positie als Gemeenteraad verbrokkelt?
Ik ben er van overtuigd dat wij allemaal hier zitten met de allerbeste bedoelingen voor ons dorp en onze burgers.
De ene reus is misschien wél wat groter dan de ander, Thorbecke, Drees, Jan Terlouw er valt over te discussiëren maar mijn reus en de reus van in ieder geval 4 raadsleden hier aanwezig (want er zijn altijd meer gereformeerden in de zaal dan u denkt), is Abraham Kuyper.
En laat het nu net diezelfde Abraham Kuyper zijn, die in 1913 een selectie van zijn persoonlijke bibliotheek schonk aan de eerste openbare Christelijke bibliotheek van Nederland, aan de Havenstraat in Hilversum, opgericht door mijn overgrootvader en gerund door mijn grootmoeder, samen met haar zus.
Het is voor mij daarom extra bijzonder namens de fractie te mogen instemmen met de terugkeer van de bibliotheek naar het centrum, op een steenworp afstand van waar het ooit begonnen is, en daarmee onze bibliotheek in Hilversum toekomstbestendig te maken.
Overigens ben ik van mening dat Hilversum een dorp is en moet blijven.
