Carrie Mathison, nice to meet you

Vanaf het moment dat ik de raadzaal binnenkom, waan ik mezelf midden in de serie Homeland, en ik ben Carrie Mathison. Ik weet dat ik word verwacht voor deze bespreking.  Het aantal belangstellenden is groot, bijna alle stoelen op de publieke tribune zijn bezet. Onwennig kijk ik om me heen. Ik zie veel onbekende gezichten.  Ik maak kennis met een dame van Binnenlandse zaken, en stel me beleefd voor aan heren die samen het  A-team vormen. De A van Ambassadeurs, zo hoor ik later.  Een onalledaags gezelschap. Ik begeef me naar mijn comfortabele stoel aan de vergadertafel en schuif aan waar ik gewend ben te zitten. Er is een brief binnengekomen, van de heer S.A. Blok minister voor Wonen en Rijksdienst in het kabinet-Rutte II. ….

Polenhotel. Dat is waar deze vergadering (“Thema-avond”) over gaat. De meeste mensen gebruiken in spreektaal ‘Polenhotel’ maar wij van de gemeenteraad noemen dit:  huisvesting arbeidsmigranten. De vier heren van het ambassadeursteam presenteren ons de actuele stand van zaken. Verbluffend veel cijfers worden ons verteld en getoond op het scherm en in de stukken. Er zijn 12.000 tot 15.000 tijdelijke arbeidsmigranten in West-Friesland werkzaam. Daarvoor zijn in onze gemeente een aantal ‘bedden’ gerealiseerd. Maar, niet voldoende! Echter; lang niet alle arbeidsmigranten staan geregistreerd. Waar die dan verblijven blijft vaag. Het schijnt, dat ook niet alle werkgevers van hun werknemers weten, waar ze wonen of verblijven.

Minister Blok roept ons op om huisvesting voor arbeidsmigranten te stimuleren, en in gesprek te gaan met investeerders die hier plannen voor indienen.  De rol van de raad is, om in het beleid ruimte hiervoor te bieden.  Maar ook voor dit probleem geldt: zorgvuldigheid gaat boven snelheid. Er moet voldaan worden aan voldoende menswaardige en veilige huisvesting voor de buitenlandse werknemers. Daar zijn we het vanzelfsprekend over eens.

Els van den Bosch