Column Els: haar voornaam is al voldoende

Meteen kreeg ik een lastige vraag. Glazig keek ik mijn collega achter zijn spreekgestoelte aan. Geërgerd legde hij me uit dat de gemeente niet over het budget van scholen gaat. De schooldirecteuren zijn niet de baas maar de schoolbesturen, beweerde hij.

Ondertussen zag ik de anderen nieuwsgierig naar me kijken. Was ik onzorgvuldig geweest of simpelweg briljant met mijn idee om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt als conciërge in te zetten op de 23 basisscholen?  De raad heb ik kunnen overtuigen maar de schoolbesturen uiteindelijk niet. 

Vaker lukt het wel, wanneer ik me ergens sterk voor maak. Want als je wat wilt moet je gewoon zelf je vinger opsteken. Maak werk van je idealen. Laat je niet uit het veld slaan wanneer het lijkt alsof niemand zit te wachten op je ideeën of initiatieven. 

Lucille wil juist vanwege haar idealen de politiek in. Het is haar ambitie dat we niemand buitensluiten. Zij zal zich in de politiek inspannen voor diversiteit en inclusie, de basisprincipes van samenleven. Lucille Werner richtte in 2006 haar stichting op om de beeldvorming van mensen met een handicap op een positieve manier te beïnvloeden. Dat bracht ze op TV in praktijk en zal dit directer gaan doen. 

Als Tweede Kamerlid kan zij op dit thema veel betekenen. Is ze straks een allesweter, een uit een mal gegoten politicus? Nee. Ik citeer haar tot slot: “Je bent niet alleen een politicus of een moeder, je bent een mens en je wilt iets.”