Nieuws uit Andijk: Voices of refugees

Deze keer een column van Piet Ligthart in de Andijker.

Zaterdag 22 september vond er op een unieke plek, de geformeerde kerk te Andijk, een unieke gebeurtenis plaats. Op initiatief van de muziekscholen Stede Broec en Oostelijk Westfriesland, Vluchtelingenwerk en de gemeenten Stede Broec en Medemblik studeerden een 11-tal vluchtelingen uit Oostenrijk, tezamen met belangstellenden uit de voornoemde gemeenten het welbekende lied We are the world in. Dit muziekstuk is tijdens het concert dat later in de middag werd gegeven uitgevoerd.

Naast dit optreden was er een optreden van Hale Bopp Four, leerlingen en leerkrachten van de muziekscholen en het koor Voices of Refugees uit Wenen.

Doel was: vluchtelingen in Westfriesland, net als in Oostenrijk, een muzikale stem te geven.

Wellicht is het, vanuit dit initiatief, een idee om in Westfriesland een koor op te richten waarin vluchtelingen en ‘westfriezen’ elkaar ontmoeten, elkaars muzikale cultuur ontdekken en elkaar zo beter leren kennen. Onbekend maakt onbemind. Maar is het omgekeerde ook niet waar: bekend maakt bemind?

Muziek verbindt heb ik die zaterdagmiddag nogmaals ervaren. Ook wanneer je elkaars taal niet verstaat. Muziek raakt (gevoelige) snaren en benadrukt de overeenkomsten tussen mensen meer dan de tegenstellingen.

De drempelvrees van de vluchteling in onze contreien, om met dit initiatief mee te doen, bleek nog groot te zijn. Dit zal zo zijn, maar is naar mijn mening geen beletsel om dit prachtige idee door te zetten. Ik pleit er voor om de ervaringen van 22 september mee te nemen en nieuwe pogingen te wagen voor het oprichten van zo’n koor.

Mijn stem hebben ze.