4. Wilma van Andel

Ik ben Wilma van Andel, 40 jaar en ik woon met m’n man en dochter van 11 en zoon van 8 in Badhoevedorp in de gemeente Haarlemmermeer. Daar leid ik het volle, fijne leven van een werkende moeder. Kinderen ´s ochtends op de fiets (!) naar school brengen, dan of thuis werken of in de auto naar Heerhugowaard of Zuid Scharwoude, waar ik werk als bestuursadviseur voor de gemeente Dijk en Waard. Gemeenten doen zoveel en het leuke  van mijn baan is dat ik in veel keukentjes van de gemeente mag meekijken en meedenken. 

Op maandagen gaat de reis zo´n driemaal per maand naar Haarlem, waar ik sinds 2018 met een korte onderbreking in Provinciale Staten zit. Ik ben erin gerold en dacht dat provinciale onderwerpen vast saai zouden zijn. Maar dat is niet zo. Overal waar keuzes gemaakt moeten worden met publiek geld is het niet (altijd) saai!

In mijn vrije tijd zijn mijn niet perse helemaal zelf gekozen, maar fijne hobby´s het langs de lijn staan bij hockey en voetbal en bijvoorbeeld het versieren van de school. En Sinterklaas moet ook lunch hebben… En als er dan ´s avonds laat wat tijd voor mezelf is kijk ik graag Nederlandse televisieseries, of ze nu goed gemaakt zijn of slecht gemaakt, ik volg ze. 

Wat wil je bereiken in Noord-Holland? (150-200 woorden)

Dat de inwoners van onze provincie erop kunnen vertrouwen dat er afgewogen keuzes worden gemaakt in het provinciehuis en publiek geld goed besteed wordt. Een provincie waarin iedereen die er woont prettig kan blijven wonen, maar waar er ook plekken voor mensen zijn die al vaak al lang wachten op een huis.Een provincie die uiteraard gaat voor duurzaamheid, maar dan wel op een manier dat iedereen het kan bijbenen en kan meedoen. Zo kom je uiteindelijk veel verder.

Inhoudelijk strijd ik er al een aantal jaar voor dat de op een aantal plekken verstikkende provinciale omgevingsverordening aangepast wordt.  De provincie heeft vanuit de tekentafel in Haarlem van een aantal kernen een soort museum gemaakt waar aan de randen nooit iets mag  veranderen. Er willen bijvoorbeeld graag jongeren in die kernen blijven wonen. Deze ´strijd´, ik zet ´m maar wel even tussen aanhalingstekens, zou ik graag verder voeren. Hoe meer zetels het CDA heeft, hoe meer invloed we hebben met ons streven om vanuit de praktijk en niet vanuit de tekentafel te werken. 

Waarom CDA? 

Een partij die een appèl doet op mensen, daar voel ik me zo bij thuis. Want geloof me, de politiek en/of de overheid kan de problemen niet alleen oplossen. En is geen zelfstandige entiteit die van bovenaf kan inzien en bepalen wat het goede is. De overheid zijn we samen. De gelden van de overheid zijn van ons allemaal, de keuzes die er gemaakt worden zijn van ons allemaal. Als individu herken je je er niet altijd in, omdat het in Nederland gelukkig altijd een compromis is. Dat het CDA er dan z´n best voor doet dat compromis uit te leggen en mensen erbij te betrekken, daar ben ik trots op. 

Het CDA gaat voor het midden. Het maatschappelijk middenveld (wat zijn we zonder verenigingen, met alle vrijwilligers), het midden– en kleinbedrijf (koop lokaal mensen, bol.com organiseert de plaatselijke Sinterklaasintocht niet), niet (te) links, niet (te) rechts. 

En dan nog zo´n slogan van onze partij een aantal jaar geleden: Samen kunnen we meer. Ik denk dat we in de huidige tijd zien dat het nog sterker is: Alleen samen kan het. Als we elkaar kwijtraken omdat we geen oog hebben voor een ander perspectief en daar geen rekening mee willen houden, dan krijgen we het snel niet meer geregeld met elkaar. Ik wil dat voorkomen!

Wat is jouw favoriete plekje in Noord-Holland?

De zee! Het strand! Bloemendaal, Zandvoort, Wijk aan Zee, Castricum, Julianadorp, om een aantal plekken te noemen, het is overal anders en ze hebben allemaal wat te bieden. Hoe heerlijk is het om aan het einde van een zomerdag naar het strand te gaan, de zee in te springen en daarna in een strandtent te eten. Pas als het echt te koud is, ga ik als ik eenmaal op het strand ben, niet de zee in. Afgelopen zomer heb ik de zeemijl van Bloemendaal gezwommen. De snelste was ik zeker niet, maar gelukt binnen het uur, met de bootjes van de fantastische reddingsbrigade achter ons.