Algemene Beschouwingen CDA - 6 november 2019

Beste kijkers thuis, aanwezigen op de publieke tribune, collegeleden en natuurlijk collega raadsleden.

Afgelopen zaterdag was ik samen met mijn zoontje een geweldige stad van Lego aan het bouwen. Midden in de woonkamer, heel handig ik weet het! Dat vond mijn vrouw ook. Maar het was een geweldige stad met een dierentuin, een treinbaan, zelfs heuse dinosaurussen en natuurlijk een brandweergarage.

Aan het begin van de avond, terwijl de stad nog volop in aanbouw was, kwam toch het moment om te gaan eten. Na wat onderhandelen tussen zoon en moeder mocht de Legostad blijven staan tot de volgende dag zodat we dan samen verder konden bouwen.

Afijn, uiteindelijk de kleine naar bed en deze papa aan de slag met z’n algemene beschouwingen voor vandaag. Terwijl ik een beetje door de woonkamer liep te ijsberen, stond ik ineens, u raad het al, met mijn blote voeten op zo’n klein geniepig Legoblokje.

Ik hoef, denk ik, aan niemand met kinderen of kleinkinderen uit te leggen dat dat allesbehalve een prettig gevoel is. Ik druk mij nu nog netjes uit. Terwijl ik een beetje mopperend weer achter mij laptop ging zitten, legde ik ineens de link met Purmerend.

Want net als de Legostad van mijn zoontje is ook Purmerend een stad die volop in beweging is. Het afgelopen jaar hebben we hele grote stappen gezet. Zijn we aan de slag gegaan met parkeren, het verkeer en wordt er weer volop gebouwd en ontwikkeld in Purmerend.

Met als resultaat prachtige bouwplannen voor bijvoorbeeld de Vijfhoek, het Slotplein en natuurlijk het nieuwe ontwerp voor de PostNL locatie zonder hoogbouw. Stuk voor stuk plannen waarmee we onze stad en zeker ook onze historische binnenstad versterken en leefbaar houden.

Net als het Legoblokje onder mijn voet, brengen ook de werkzaamheden in Purmerend soms ongemak en overlast met zich mee. Dan moeten we een stapje terug om vervolgens weer twee stappen vooruit te gaan.

Zoals mijn oma altijd zei: “zonder wrijving, geen glans!”. Het CDA is ervan overtuigd dat we op de goede weg zijn. Dat we zodra de bouwwerkzaamheden zijn afgerond en het stof is neergedwarreld in Purmerend net als in de Legostad van mijn zoontje een nog mooiere stad hebben met voldoende woningen, genoeg parkeerplaatsen en een openbare ruimte die schoon heel en veilig is, maar bovenal ruimte geeft om elkaar te ontmoeten.

Want voor het CDA is een stad veel meer dan een stapel stenen. In het Purmerend dat het CDA wil doorgeven is de samenleving ook écht een SAMENleving. Laten we eerlijk zijn, zonder het te willen, leven we steeds meer langs elkaar heen. Kennen we vaak onze buren niet en leven we gejaagd in onze eigen bubbel. Als we niet uitkijken, fragmenteert onze samenleving verder, langs culturele verschillen of langs het opleidingsniveau, in allemaal solitaire groepen, met ieder z'n eigen ‘ons-soort-mensen’.

Het overbruggen van die kloven is één van de belangrijkste opdrachten, zeker voor ons als CDA, als partij van de samenleving. Niet voor niets is het appel van het CDA meedoen, omzien naar elkaar en de wereld een beetje mooier achterlaten. Een appèl dat actueel en tegelijkertijd tijdloos is en waar ik volledig in geloof.

Een appel dat de vraag centraal stelt welk land, of in ons geval beter gezegd, welke stad wil jij doorgeven? Dat is een vraag die ik maar ook het CDA zichzelf regelmatig stelt. Een vraag die ons bescheiden maakt en die tegelijk oproept tot actie.

Bescheiden omdat het onderstreept dat we ons stad slechts in bruikleen hebben van onze kinderen en kleinkinderen, en dat vind ik een mooie manier van kijken. En tegelijkertijd ook roept “aan de slag”, want morgen begint al vandaag.

Dus net als kleine verschillende legoblokjes samen een mooi groot geheel kunnen vormen mits je ze maar durft te combineren en elkaar laat versterken. Geloof ik ook dat een samenleving pas echt een samenleving is als iedereen zijn of haar steentje naar vermogen bijdraagt.

Daarom wil ik afsluiten met een wens - of eigenlijk is het een zegenbede - van de Heilige, Franciscus van Assisi: “Mogen we gezegend zijn met genoeg dwaasheid om te geloven dat we een verschil kunnen maken in de wereld, zodat wij kunnen doen waarvan anderen zeggen dat het niet gedaan kan worden.”

Pascal Verkroost

Fractievoorzitter CDA