CDA vaart een andere koers
Op 2 februari 2013 ontvingen de CDA-afdelingen IJmond de Tweede Kamerleden Sybrand Buma (CDA-lijsttrekker en fractievoorzitter) en Michel Rog (woordvoerder onderwijs). Een boeiende inspirerende ochtend met een zaal vol belangstellenden.
Aan de orde waren de gevolgen van het huidig kabinetsbeleid op de lokale situatie, met name gericht op zorg, economie en woningbouw. Een aantal beleidspunten uit het regeerakkoord komen overeen met het CDA-partijprogramma, maar er zijn ook duidelijke verschillen. Duidelijk is dat niet wordt meegegaan met het voorstel om de lonen te verhogen (minister Asscher), want dat leidt tot banenverlies omdat het MKB geen loonsverhoging kan betalen. Het CDA gaat voor de economie, niet langs de weg van nivelleren en bezuinigen, maar de weg van loonmatiging en werk. De MKB-winkels zijn leeg en het wordt als maar erger (Lange Nieuwstraat en Breestraat). Dit los je niet op met het regeringsvoorstel van loonsverhoging of bezuiniging. Volgens het CDA draagt dat absoluut niet bij tot behoud van banen.
De economische motor blijft volgens het CDA draaien door o.a. loonmatiging en ruimte geven aan het bedrijfsleven om zich te ontwikkelen. Daarmee blijven banen behouden. Wat hebben wij aan een voorstel van Asscher om de WW met 3 maanden te verlengen? Wij willen werk, waarbij ook op langere termijn een perspectief op welzijn is gewaarborgd. Daarnaast woningcorporaties niet extra belasten, want dan stagneert de bouw en stijgt ook dan de werkloosheid. Vervolgens de zorg. Iedere inbreuk op ouderenzorg en kinderopvang leidt eveneens tot een aanzienlijk banenverlies.
Het kabinet stelt prioriteit bij het aflossen van hypotheken. Mensen zullen zich volledig moeten inzetten om financiële middelen te verkrijgen. Tegelijkertijd wordt de kinderopvang sterk bezuinigd en worden ouderen geacht om veel langer in de thuissituatie te verblijven door mantelzorg. Hoe kunnen werkenden dit opvangen met een regeringsbeleid waar het woord vrijwilliger niet wordt genoemd? Als enige partij stelt het CDA dat ouderenzorg geen voorziening is, maar een recht!
Vooral lokaal zullen wij merken dat door dit kabinet de spanningsboog voor jongeren en ouderen toeneemt. De solidariteitsboog komt meer en meer onder druk, omdat men kiest voor het herverdelen van vermogen van individuen en niet van werk en zorg. De arbeidsmarkt en economie zullen in toenemende mate verlamd raken. Natuurlijk stelt het CDA dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen en de zwakkeren recht hebben op bescherming. Maar het is niet goed om normale inkomens van € 30.000 tot € 60.000 per jaar te raken voor herverdelen.
Een winkelier die na een leven lang werken zijn zaak verkoopt, is niet rijk maar sluit een goed ondernemerschap af. De werknemer die een spaarbedrag heeft, is niet rijk, maar is zuinig geweest. De huizenbezitter die op oudere leeftijd zijn hypotheek heeft afgelost, is niet rijk en mag best gespaard hebben voor erfgenamen.
Tot slot het regeringsbeleid waarbij taken vanuit Den Haag naar de lokale overheden worden overgeheveld, maar wel tegen 75% van het uitvoeringsbedrag van voorheen. Lokale investeringen zullen op termijn in het gedrang komen. Hebben wij nog wel voldoende om het zwembad open te houden? Kunnen wij de mantelzorg wel op de been houden? Hoe kunnen wij de voorzieningen in wijken handhaven? Zaken waarbij het CDA een andere koers vaart.