In memoriam Erik Korpershoek
We hebben afscheid moeten nemen van Erik Korpershoek. Veel te vroeg, veel te snel en compleet onverwacht.
Erik was bijna 10 jaar lid van het CDA, waarvan hij ruim 8 jaar ook onze secretaris is geweest. De laatste tijd vulde hij daarbij ook nog de rol van ad interim penningmeester in. Al die jaren zijn niet eigenlijk niet in een paar zinnen te vatten. Waar Erik was, was energie. Waar Erik was, was passie. Waar Erik was, werden mensen aan elkaar verbonden. Soms een stille kracht, waarbij hij alles wat hij hoorde overwoog, en dan onverwacht met een scherpe blik uit de hoek kwam. Altijd een praktische kracht. Erik was er altijd.Of het nu was om ’s ochtends vroeg te flyeren in Ankeveen, ergens op een markt te staan, of om omgewaaide verkiezingsborden letterlijk uit de sloot te vissen en weer op de kant te krijgen. Erik deed alles, zelfs als hij het wat minder leuk vond.
Erik was trouw aan het CDA, ook in de roerige tijden waarin we ons nu begeven. 2 dagen voor zijn hartinfarct hadden we bestuursvergadering. En wat voerden we daar een goed gesprek. Enerzijds over de koers van onze partij en hoe we ons daar als plaatselijke afdeling moeten of willen bewegen. Maar anderzijds ook over de beslissing die Erik nu definitief had genomen om te stoppen met zijn bestuursfunctie om zich te kunnen richten op andere werkzaamheden. Iets wat hij al langere tijd wilde, maar nu écht ging doen. Zijn vertrek hadden we al op een eerder moment met elkaar afgesproken, en het ging nu echt gebeuren. Maar hij zei daar, en daar raakte hij de kern “We laten elkaar niet los”. Wie kon weten, hoeveel lading die woorden nu hebben. “We laten elkaar niet los, we laten elkaar niet los”.
En Erik heeft gelijk; we laten elkaar niet los. Daarom heeft onze ledenvergadering ook dat als thema meegekregen. Want we kunnen het soms niet eens zijn met elkaar, of elkaar niet meer zien of voelen, maar…we laten elkaar binnen het CDA Wijdemeren niet los.
Een jaar geleden hadden we de ledenvergadering om het verkiezingsprogramma en de kandidatenlijst voor de gemeenteraad vast te stellen. Nog volop in Coronatijd, dus die vergadering moest digitaal plaatsvinden. Erik en Esther zaten bij elkaar in “zijn” Dillewijn, om daar vanuit een soort controlekamer, alles in goede banen te leiden. Die vergadering opende en sloot Esther af met een tekst. Wie had kunnen denken dat die tekst een klein jaar later zoveel extra impact zou krijgen. En wie had kunnen denken dat we van Erik afscheid moesten nemen op diezelfde plek in de Dillewijn. We denken zo aan Erik , als we die tekst nog 1 keer uitspreken. Maar niet voordat we in gedachten én gebeden zijn bij zijn vrouw Astrid, zijn zoons Sjoerd en Rik, zijn moeder en al zijn familie en vrienden. Wij wensen hen alle kracht en zegen toe.
Erik, we missen je nu al enorm, en danken je oprecht voor alles wat je voor ons gedaan hebt. Wat heb jij in die 51 jaar dat je op aarde was een enorme impact gemaakt!
Als alles donker is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft, een licht dat nooit meer dooft….