Blog: Participatiemaatschappij samenleven en samen leven
participatiesamenleving of doe-democratie is een samenleving waarin iedereen die dat kan verantwoordelijkheid neemt voor zijn of haar eigen leven en omgeving, waarbij de (landelijke) overheid geen of slechts een faciliterende rol heeft. Een mooie omschrijving terug te vinden bij wikipedia. Maar wat betekent dit nu? Uit de Provinciale kerntaken verdween de jeugdzorg en andere zorg- gerelateerde taken zijn de afgelopen periode(s) ook verdwenen als provinciale taak.
De stelselwijzigingen zijn erop gericht dat er, zo spoedig mogelijk, maatwerk wordt geleverd waarbij wel ondersteuning wordt gegeven en de kosten van de verzorgingsstaat worden teruggedrongen. Dit vraagt onder meer om het anders te organiseren, meer samenwerken, langer thuis en meer ruimte voor particuliere initiatieven. Kortom om een grote cultuurverandering: een transformatie. Het omvat een samenleving waarin mensen meedoen naar vermogen, elkaar tot een hand en een voet zijn en er zorg en ondersteuning is voor de mensen die dat nodig hebben.
2015 was het jaar van grote veranderingen in het sociale domein.
Het idee achter de transities is dat het beter en ook goedkoper kan. Kernwoorden als ‘direct en dichtbij’, ‘maatwerk’ en ‘eigen kracht’, drukken dit uit. De essentie is dat er wordt gewerkt vanuit wat (kwetsbare) mensen kunnen, willen én wat ze nodig hebben. Maar ligt de bal daarbij niet teveel alleen bij hen en hun sociale netwerk? Zijn zij de enigen die veerkracht moeten ontwikkelen of geldt dat ook voor professionals, beleidsmakers en bestuurders?
Als moeder, van een dochter met een ernstige verstandelijke handicap, ben ik hier actief mee bezig. Hoe gaat haar toekomst eruit zien? Als gezin hangen we erg aan elkaar, we zijn er voor elkaar en willen voor elkaar zorgen. Maar, hoe doe je zoiets? Samen hebben we een familiehuis ontwikkeld. Een huis met daarin ruimte voor ons eigen leven, maar vooral met ruimte waarin we kunnen omzien naar elkaar! We gaan dus allemaal in één huis wonen en werken, ieder met zijn of haar eigen plek. Maar we gaan vooral samen leven en samenleven, met respect voor elkaars mogelijkheden en beperkingen. In 2016 starten we met de eerste bouwvoorbereidingen. Omdat we dit in eigen beheer doen, hebben we de tijd om toe te groeien naar deze nieuwe fase in ons aller leven. Immers “direct en dichtbij, maatwerk en eigen kracht” worden wel geborgd, maar we zullen de veerkracht nodig hebben om nu en straks het begrip “zorg en ondersteuning” waar te maken.Wij zijn in de gelukkige omstandigheid van een positief sociaal netwerk, maar dat geldt zeker niet voor iedereen.
Sociale infrastructuur
Binnen de Provinciale taken missen we, als CDA, de sociale component heel erg! Gelukkig is er na de verkiezingen wel een bedrag opgenomen voor Sociale infrastructuur, waarin begrippen als participatie en initiatieven van onderop sleutelwoorden zijn. Maar voor de vele ondersteunende partijen zijn hun structurele inkomsten geschrapt uit de begroting. Vrijwilligers en mantelzorgondersteuning, organisaties die zich bezighouden met ouderen en/of doelgroepen, werkgroepen die zich bezighouden met dienstverlening, verbinden van initiatieven, kennisuitwisseling, versterken van burgerkracht. Zij missen nu niet alleen de financiën maar ook een leidraad om de sociale taak weer een duidelijk gezicht te geven. Gelukkig zien we als leden van de Provinciale Staten toch veel nieuwe initiatieven ontstaan. Veel initiatieven worden nu opgezet en ondersteund door particulieren, maar soms is ook een extra steuntje in de rug nodig. Binnenkort gaan we ons buigen over de randvoorwaarden en kaders waarbinnen we de binnengehaalde middelen ook daadwerkelijk kunnen inzetten voor die sociale doelen.
Samenzijn
Participatie betekent meedoen en Kerst betekent een periode waarin we vooral ook samen willen zijn, met onze naasten en dierbaren. Deze periode geeft ons vooral de kans om zelf iets te doen vanuit naastenliefde voor al die mensen die ook willen meedoen maar het niet kunnen. Vluchtelingen, mensen die in de schuldhulpverlening zitten, alleenstaanden en ouderen, zieken, kortom allen die deze Kerst niet rondom een gezellig gedekte tafel kunnen zitten. Zelf juich ik de initiatieven toe die direct helpen. Het verzorgen van kerstdiners voor ouderen en alleenstaanden, het maken en uitdelen van kerstpakketten aan de mensen die het echt minder hebben, de ziekenbezoekgroepen van kerk, caritas of andere organisaties die in deze tijd de ouderen en zieken verblijden met een kerststukje en een praatje. Dit zijn activiteiten waar ik warm van wordt. En als we zelf hier niet aan meedoen dan kunnen we altijd nog geven met de warme hand, een financiële bijdrage, extra boodschappen voor bijvoorbeeld de voedselbank, kleding of meedoen aan een van de vele initiatieven die er worden georganiseerd door winkels en vrijwilligers. Hopelijk kunt u deze feestdagen vieren samen met uw dierbaren en naasten, in de warmte van uw huis/thuis.
Ik wens u allen een zalig Kerstfeest