Hernieuwbare energie leidt tot verhitte discussies
Zonnepanelen, windturbines, bio-energie… een drietal vormen van energieopwekking die zomaar leiden tot verhitte discussies. In de gemeentelijke, in de provinciale én in de landelijke politiek. Wat willen we met elkaar wel en wat willen we met elkaar niet? Een vraag die velen aardig bezig houdt. Want is het eigenlijk wel nodig, opwekken van duurzame energie? En is het duurzaam als hout buiten de Europese grenzen verscheept wordt naar o.a. Nederland om verbrand te worden in een biomassa centrale? Nee, dat lijkt er niet op.
Een motie van SP in de statenvergadering van 27 februari jl. met de oproep om te stoppen met het bouwen en ontwikkelen van dergelijke biocentrales haalde het niet in de staten van Overijssel. Terwijl SP daar wel degelijk een punt heeft. Alleen, het geval wil dat wij als provincie geen aandeel hebben in biocentrales die hout importeren op een afstand van meer dan 150 kilometer. De kans dat er biocentrales in Nederland zijn die dat wel doen is groot, maar het punt is dat we als provincie geen bevoegdheid hebben hier een stop op te zetten. Wat de fractie van CDA Overijssel betreft, wordt deze opdracht doorgezet naar de landelijke politiek. Zij kunnen hier wel concrete stappen op zetten!
In dezelfde statenvergadering een motie van FvD en 50+ over geen zonne-energie op landbouwgrond, natuurgebieden en gebieden met landschappelijke waarde. Ook met deze motie kan het CDA voor een groot gedeelte in mee gaan. Sterker nog, de motie heeft veel overeenkomsten met de inhoud van ons Overijsselse coalitieakkoord. Ware het niet dat deze net een stap verder gaat en álle mogelijkheden van zonne-energie uitsluit in deze gebieden. Ook het CDA is kritisch op zonne-energie in en om natuurgebieden en op landbouwgrond, maar er zijn door inwoners gedragen uitzonderingen. Moeten we hier als provincie dan vervolgens voor gaan liggen? Uiteindelijk betreft het ook maatwerk waarbij participatie het allerbelangrijkste goed is. En juist dat aspect wordt niet genoemd in deze motie.
In Overijssel bestaat nu een handreiking zonne-energie. Ervaring heeft geleerd dat deze niet afdoende is en juridisch geborgd moet worden. In het coalitieakkoord hebben we dat met elkaar afgesproken en opgenomen. Dit kwartaal komt het college met een uitwerking van deze afspraak, de zogenoemde zonneladder die aangeeft ‘Nee, tenzij’. Met als handreiking de ruimtelijke kwaliteit en om goede landbouwgrond te bewaren. Mede in verband met de extensivering die ook velen bepleiten.
Wat het CDA betreft aan de late kant, al tijden hameren we hierop en hebben we vragen gesteld, schriftelijk én in vergaderingen. Gelukkig zijn we nu dichtbij, hopelijk op tijd aangezien de gemeentelijke plannen voor de Regionale Energie Strategie bijna op de deurmat liggen van de provincie. Want uiteindelijk zijn de gemeenten nu aan zet. Zij gaan allereerst met elkaar bedenken waar en hoe duurzame energie wordt opgewekt. En als het aan het CDA ligt, voorkomen we dat er gebieden aangewezen moeten worden door middel van provinciale inpassingsplannen. Ook dat is opgenomen in ons coalitieakkoord. Waar we met elkaar naar toe willen, zijn van onderop gedragen initiatieven. Dat maakt de energietransitie van ons allemaal!