Bed, Bad en Brood

Als raadslid kom je nog eens ergens.
In onze diverse stad zijn er natuurlijk verschillende organisaties actief die zich inzetten voor alle inwoners van onze stad in welke vorm dan ook. Als raadslid is het dan ook goed om te weten wat er speelt en wat er allemaal in ontwikkeling is. We zijn met z’n allen natuurlijk van mening dat, met elke goede beslissing en elke ontwikkeling, we gezamenlijk de stad een beetje beter willen maken en dat is een mooi streven.

Wij willen leven in een stad waar iedereen een plek heeft en je er als mens ook echt mag zijn. Ieder mens heeft namelijk bestaansrecht. Dat is natuurlijk makkelijk gezegd en niemand zal dit tegenspreken, toch heb ik kennis mogen maken met een groep mensen die er volgens onze maatschappij, wet en regelgeving niet mogen zijn. Het was voor mij een nieuwe wereld waar ik geen beeld bij had, behalve dat we er in de raadzaal vanaf het platte vlak over hebben beslist: de Bed Bad en Brood regeling.

Wat houdt dat in en wie zijn die mensen die hier gebruik van maken? Kort samengevat ben ik na een fantastische kennismaking met de gebruikers en vrijwilligers van deze regeling, er achter gekomen dat er een plek is in Enschede waar uitgeprocedeerde asielzoekers (om welke redenen dan ook) zonder status al 17 jaar en soms 25 jaar verblijven. Deze mensen hebben allemaal een verhaal, een verleden, zijn in veel gevallen getraumatiseerd, maar hebben geen toekomst. Deze mensen hebben al die tijd stilgestaan in hun ontwikkeling, omdat ze daar geen gelegenheid toe hebben gekregen of gaan krijgen als het blijft gaan zoals we het nu hebben geregeld.

Geen status betekent dat je als mens niet bestaat! En je dus ook niet mag meedoen in onze maatschappij. 17 jaar of langer jezelf niet ontwikkelen, niet van waarde mogen zijn voor je omgeving en niet mogen deelnemen aan maatschappelijke en/of sociale activiteiten, dat is frustrerend en zorgt voor veel psychische klachten. Geen netwerk hebben of een sociaal leven kunnen opbouwen, maar stilstaan en afwachten. Elke dag maar weer en dit jaar in, jaar uit. Dat is onmenselijk en maakt machteloos!

In de gesprekken kwam heel sterk naar voren dat de enige wens die zij hebben in hun onzekere bestaan, een menswaardige en zinvolle daginvulling is. Dat kan naar mijn mening in de vorm van het volgen van een (computer)cursus of opleiding. Vrijwilligerswerk in bv. het maatschappelijke domein.
Zinvolle vrijetijdsbesteding op basis van sporten of creatieve activiteiten. Allemaal basale elementen die het leven kleur geven en ervoor zorgen dat je van waarde bent.

Helaas heb ik recentelijk geleerd en gezien dat deze mensen hier geen recht op hebben, omdat ze geen status hebben en dus illegaal verblijven in onze stad. Dan is het leven en de invulling daarvan heel zwart wit en uitzichtloos. Keerzijde is dat ze ook nergens anders naartoe kunnen, dan verblijven op deze aangewezen plek.

Wat is dan het alternatief? Op dit moment geen, behalve deze mensen ergens in een gebouw wegstoppen en afwachten? Maar dan is 17 jaar wel erg lang!

Ik zou mij graag samen met anderen hard willen maken om hier iets in te laten kenteren. Er moet toch een mogelijkheid zijn om de tijd die je verblijft in onze stad of waar dan ook in het land, op een zinvolle manier in te vullen en weer hoop te krijgen voor de toekomst, ook al weet je dat die elders zal zijn. Zoals de vrijwilligers het aangeven, heeft de BBB regeling nog een vierde B. Dat is de B van Begeleiding en die is hard nodig om ook deze mensen verder te helpen, in welke vorm dan ook.

Sara Nijenhuis, raadslid CDA Enschede