Zorgen om Zorg

Dinsdagavond 7 november zag ik een aflevering van Jeroen Pauw over Alzheimer. Zeer openhartige verhalen van cliënten met alzheimer, ook op jonge leeftijd. Wat doet deze ziekte met je? En misschien nog wel meer: wat doet deze ziekte met je naaste omgeving? “Papa of Mamma zit er nog wel, maar is er eigenlijk niet meer”. Toen besefte ik dat we ontzettend veel kunnen, maar ook nog ontzettend veel niet. De ziekte is nog steeds niet stop te zetten of te genezen. De aflevering terugkijken in de collecteweek van Alzheimer is echt de moeite waard.

Wat is de medische wereld en het leveren van de juiste zorg op maat toch een complexe materie. Ik heb in de afgelopen bijna 4 jaar als raadslid een groot aantal inwoners van onze gemeente mogen ontmoeten die huishoudelijke hulp, vervoer-, hulpmiddelen, jeugdzorg of andere zorg nodig hebben. Zorg die we sinds de decentralisaties in 2015 als gemeente regelen. Als ik dan bij een cliënt of gezin was, dacht ik bijna altijd: “Dit moet toch nog anders kunnen? Meer zorg, beter, efficiënter, innovatiever”. Of, als ik mij wat bozer maakte: “We gooien de helft van de administratie in de prullenbak en gaan aan het werk. We hebben meer vertrouwen in de professional”. 

Dan moet je bovenstaande zorg wegzetten tegen de beschikbare middelen om de geleverde zorg ook nog toekomstbestendig te maken. Af en toe een duivels dilemma kan ik u vertellen. Daar heb ik de afgelopen bijna 4 jaar (ook al heeft u dat hier niet altijd gemerkt) best wel eens mee geworsteld. Na een bezoek aan een cliënt of gezin die al veel zorg had, dacht ik: “Hier mag het nog wel wat meer zijn”. In een aantal zaken is dat gelukt. In een aantal zaken zeker niet. 

Als ik na zo’n bezoek weer buiten stond dacht ik wel altijd: “Ik ben opgegroeid in een gezin zonder problemen en ben gezond, wat ben ik toch een gelukkig mens”. 

Eric van der Aa, Raadslid CDA Enschede
Portefeuille zorg