Van de fractievoorzitter - 4 mei 2020
Het is ieder jaar weer een indrukwekkend moment.
De twee minuten stilte in verband met de Dodenherdenking. Meestal kijk ik naar de herdenking op NPO1 op de Dam in Amsterdam. Of naar RTV Drenthe die de herdenking vanuit Kamp Westerbork brengen. Of ik bezoek de herdenking in één van onze kernen in de gemeente Hardenberg.
Een paar maanden geleden was ik met vrienden in Kamp Westerbork. Ik was daar voor het laatst geweest toen ik in groep 6 zat. Een excursie met de basisschool. Op een leeftijd dat je je niet beseft dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Oorlog. We kunnen het ons in ons land niet meer voorstellen. In september 2011 ben ik twee weken in Afghanistan geweest. Ik mocht mee met Defensie. Ik was op dat moment DJ en draaide door het hele land. Nu mocht ik dat doen voor de militairen op de kampen in Afghanistan. Precies 10 jaar na de aanslagen op het World Trade Center in New York, zat ik op het grootste militaire kamp in Afghanistan. In Kandahar. 40.000 militairen zaten daar op dat moment.
Om eerlijk te zijn zag ik het als één groot avontuur, waarvan ik me niet kon voorstellen dat het slecht zou aflopen. Naïef eigenlijk. Ik zag oorlog als iets spannends en avontuurlijks, zoals in de boeken van Jan Terlouw. Je hoopte haast zelf ook een spannend avontuur mee te maken. Al na drie uur op Afghaanse bodem was ik van die gedachte volstrekt genezen. We werden beschoten met raketten en moesten in een bunker schuilen tot dat het gevaar geweken was. Nog drie keer zouden we zo’n aanval meemaken.
Ik heb er nog een paar maanden last gehad van de dingen die ik in Afghanistan heb meegemaakt en gezien. Een mens is niet gemaakt voor oorlog. Nog steeds als op de 1e maandag van de maand het luchtalarm afgaat, ben ik weer heel even met mijn gedachten op de kampen in Kunduz, Kabul, Uruzgan, Kandahar en Masas-E-Sharif. Een ervaring die ik mijn leven lang niet zal vergeten. Het is de meest bijzondere reis die ik ooit gemaakt heb en ik denk ook ooit zal maken. Een reis van twee weken. Hoe moet dat zijn geweest voor mensen die 5 jaar lang in constante angst hebben moeten leven? Het is niet voor te stellen.
Ik hoop dat wij en volgende generaties dit nooit hoeven mee te maken. Nederland is nu exact 75 jaar bevrijd, maar het wrange is dat we niet vrij zijn. Het Coronavirus houdt ons in z’n greep. Vanavond ben ik in gedachten bij de slachtoffers van alle oorlogen, bij onze helden die hun leven durven te wagen voor onze vrijheid, bij de slachtoffers die Corona heeft gemaakt. Het is heel goed om jaarlijks even twee minuten te beseffen hoe belangrijk vrijheid voor ons is. Daar hef ik dan morgen thuis ook het glas op.
Piet-Cees van der Wel, Fractievoorzitter CDA Hardenberg