Hieronder volgt de bijdrage van onze fractievoorzitter Hanneke Steen tijdens de begrotingsraad van woensdag 4 november.
Bijdrage Hanneke Steen
251 dagen, bijna 36 weken geleden werd de eerste coronapatient in Nederland gemeld. Mijn man en ik waren in de Verenigde Staten. Het is zo’n cliché-moment van “Wáár was jij, toen…” Voor 27 februari associeerde ik die vraag met 9/11. En inmiddels zitten we al 251 dagen in een wereldwijde crisis van Bijbelse proporties en dichterbij dan ooit. En het is inmiddels ook een cliché maar alles is anders geworden, mondiaal, nationaal en ook lokaal. Ander cliché: laten we niet teruggaan naar waar we vandaan komen voor de crisis. Wat het CDA betekent dit een einde aan de dikke ik en meer nadruk op de kracht van de samenleving. En het was ook niet de overheid, niet de markt, niet de buurman alleen, maar ons gedrag als collectief dat het virus heeft afgezwakt en inmiddels weer heeft doen oplaaien. En tijdens de lockdown waren het niet de losse individuen, maar de verbindingen (op de anderhalve meter) tussen hen, die het vangnet vormden dat we nodig hadden.
Even terug naar de vraag: “wáár was jij, toen….” Als je de klemtoon verlegt, krijgt die vraag ineens ook een andere lading: Waar was jíj, toen..” Dan is het ineens een appèl. Wat is ons antwoord dán? Dan hebben we het ineens over verantwoordelijkheid.
Vandaag gaat het over de verantwoordelijkheid die wij als gemeenteraad, college, als collectieve politici en bestuurders in Hengelo hebben. Eén van de antwoorden leggen we vast in de begroting omdat we daarin bepalen waar we ons geld aan uitgeven de komende jaren. En ik daag mijn collega’s in de raad uit – via u voorzitter – om met die ogen van verantwoordelijkheid in de corona context te kijken naar wat voorligt. Is de begroting die nu voorligt een rechtvaardig antwoord op die vraag?
Het CDA denkt in grote lijnen van wel. En ik zeg ‘in grote lijnen’ omdat er op de millimeter best wat aan te merken is. En we vonden het ook erg verleidelijk om moties en amendementen op te stellen om zaken te veranderen. Maar wat dan? En dan volgt er een debat en discussies, op de vierkante millimeter. En dat is niet wat de samenleving nu van ons vraagt. Het is cruciaal dat we eensgezind en in vertrouwen de Hengelose samenleving stutten.
Daarom baalden we als CDA ook zo dat er discussie kwam over de eerste plannen van het college om onze unaniem aanvaarde motie wederopbloei uit te voeren. We zijn er erg trots op dat we een half miljoen vrij kunnen maken voor instellingen en clubs die tussen wal en schip vallen. En ik weet zeker: als die pot leeg is, kunnen we het ons óók veroorloven om opnieuw geld vrij te maken. Dan kan het college opnieuw kijken naar waar die investeringen het meest nodig zijn. Die financiële flexibiliteit is overigens het resultaat van zeer veel jaren goed begrotingsbeleid voeren, waardoor we nu een appeltje hebben voor de dorst. En dat moeten we ook doen: we moeten ons uit de crisis investeren en in die zin doen we dat goed in de geest van het kabinet. Dus voorzitter, geen moties en amendementen van de hand van het CDA.
Wel stip ik kort een paar zaken waar het college in de politieke markt geen antwoord op heeft gegeven en die we wel van belang vinden:
- De mentale gevolgen van je zaak of baan verliezen, toegenomen eenzaamheid, omgaan met onzekerheid. Ook die problematiek kan een extra druk op het sociale domein geven, maar op een later moment dan de financiele problematiek zoals inkomstenderving en armoede. De wethouder ging daar in de beantwoording tijdens de politieke markt niet op in, dus nog eens de vraag: wat is de prognose op de indirecte boeggolf aan zorgvraag en hoe gaat u daarmee om in de dagelijkse praktijk?
- Met name in deze tijd zien we dat preventie een wereld van verschil kan maken. Beknibbelen op preventie is een slecht idee, hebben we altijd al gevonden. We weten dat WijKracht onder enorme druk staat en dat gaat alleen maar toenemen. Hoe neemt u preventie ter hand in deze volksgezondheidscrisis?
- Jongeren hebben het moeilijk op het moment. Het CDA heeft al vaak een punt gemaakt van startersleningen en die zijn nu belangrijker dan ooit. Dus we dienen de motie van de PvdA van harte mee in.
- Het burgerinitiatief uit Beckum is van de grond gekomen na onze eerdere motie, maar ook daar zijn de omstandigheden veranderd. Onze vraag: wilt u in goed overleg met Beckumers zorgen dat er snelheid komt in het bouwen van de woningen en u daarbij verzekeren van voldoende draagvlak?
- Tenslotte: Het CDA baalt van het gapende beleidsmatige gat op Cultuurbeleid. De timing van het college is echt onder de maat op dit punt. De nota floepte vorige week in onze mailbox, maar we hebben het niet kunnen bespreken, niet kunnen vaststellen en niet de passende middelen kunnen toerekenen. Het tweede jaar op rij. Nu moeten we wellicht de begroting wijzigen nog voordat hij is ingegaan. De wethouder van financiën een beetje kennende zal ze daarvan ook balen. Salamitactiek dat niet had gehoeven, verdeel en heers. En dat voelt niet goed.
Afrondend voorzitter, het is een bijzonderheid dat we vandaag kunnen stemmen over een begroting waarin we niet hoeven te bezuinigen. Er is ook geen ruimte voor nieuw beleid. Maar laten we vooral alert blijven op wat nodig is en flexibel zijn in onze begrotingsdiscipline het komende jaar. Mochten er toch meer impulsen nodig zijn, moeten we die niet schuwen. Zodat als ons straks de vraag gesteld wordt: “Waar wáren jullie - college en raadsleden van Hengelo?” wíj́ kunnen zeggen: “Dichterbij dan ooit.”