Ervaringen van een raadslid in coronatijd

In het voorjaar kregen we te maken met het coronavirus. Eerst dacht ik “het waait wel weer over”. Nu bijna 9 maanden verder weet ik beter! Het virus beheerst ons leven. Wie had gedacht, dat een virus de wereld stil zou kunnen zetten! Het heeft invloed op ons allemaal. Het maakt mij wel duidelijk, dat de wereld niet maakbaar is door mensen. Aan het begin van deze coronaperiode zag ik dat mensen meer tot rust kwamen. 'Druk, druk, druk' maakte plaats voor relatieve rust. Maar al snel nam de digitale wereld een prominentere plek in in onze leefwereld. De ene vergadering volgt de andere op en al snel zitten we dagelijks soms uren achter de laptop. Het lijkt erop, dat we in een soortgelijk stramien zitten als voor de uitbraak van het coronavirus en bovendien lijkt het weer gedaan te zijn met de 'rust'.

Toch is het nu anders. We staan letterlijk op afstand van elkaar. Elkaar spontaan opzoeken, samen sporten, kerkbezoek, etc. is op dit moment niet vanzelfsprekend. Het elkaar ontmoeten ervaar ik als een gemis. Het gaat ten koste van de onderlinge verbondenheid. Veel mensen zijn op dit moment nog meer dan voorheen op zichzelf aangewezen. De eenzaamheid ligt op de loer. Natuurlijk is het fijn, dat er tegenwoordig digitale mogelijkheden zijn om met elkaar in verbinding te zijn, maar voor mij gaat er niets boven het elkaar fysiek ontmoeten. Laten we oog hebben en houden voor elkaar. Net zoals we dat altijd al hebben gedaan. Immers “noaberschap” zit ons in de genen!

We zitten in de zogenaamde donkere dagen voor Kerst en niemand weet hoe lang het virus nog aanhoudt. Met Kerst gedenken we de geboorte van Jezus. Jezus, die naar deze wereld vol duisternis het licht kwam brengen. In dat licht vertrouw ik erop dat Hij zijn wereld zal doorzetten, zoals Hij het voor ogen heeft.

Marinus Dunnewind
Fractievoorzitter CDA