Het moet klein beginnen

Het moet klein beginnen
Kan onze kleine stem het verschil maken in een donkere wereld?

Nog een week, en het is Kerst! Een tijd van licht, warmte en samenzijn. En wat zijn we druk in deze periode. We organiseren kerstconcerten, vieren kerst op school, koken uitgebreide kerstdiners en eten samen. Overal branden lichtjes. Toch staat deze feestelijke drukte in schril contrast met de harde realiteit van de wereld om ons heen.
De woorden van premier Rutte over de onrust in de wereld blijven hangen. We denken erover na, praten erover. Hoe serieus moeten we zijn boodschap nemen? Zijn het politieke woorden of moeten we ons echt zorgen maken? Aan de koffietafel gaan gesprekken over praktische oplossingen: een watervoorraad, een oude houtkachel, de buurman die hout heeft. Nog een beetje lacherig en onzeker, maar toch met serieuze ondertoon. Wie had vijf jaar geleden gedacht dat dit de gesprekken van vandaag zouden zijn?
We leven in een wereld waar oorlog en conflicten steeds heviger worden. Waar is de realiteitszin gebleven? De oplossing wordt vaak gezocht in meer wapens, meer mannen naar het front, meer strijd. Maar wat blijft achter? Gebroken gezinnen, onmetelijk verdriet, kinderen die lijden onder honger, verlies en angst. De beelden zijn schrijnend en toch lijkt het alsof we gewend raken aan het leed. Kunnen we het nog zien, zonder oordeel?
Terwijl de oorlogsindustrie op volle toeren draait, schreeuwen hulporganisaties om hulp om alle slachtoffers te kunnen ondersteunen. Wereldleiders verharden hun standpunten en de maatschappij volgt. Natuurlijk zijn er ook tegengeluiden, mensen die oproepen tot dialoog, begrip en vrede. Maar deze stemmen lijken nauwelijks gehoord te worden, verstomd door het rumoer van geweld.
In deze Adventstijd zoek ik de rust op zondagochtend in de kerk. Afgelopen zondag raakten deze woorden me diep: “Het moet klein beginnen, de mensen verlangen naar het licht.” De zin liet me niet los. Misschien begint vrede wel klein. Misschien begint het met een zachte stem, een lied, een gebed.
In kerken zingen we Dona Nobis Pacem – geef ons vrede. Die stem is nog te zacht. Wat nu als we allemaal zeggen: “Ik geef onze vrede niet op. Stop de oorlog.” Wat als al die mensen die vrede liefhebben hun stem laten horen? Wat als we samen een vredelievende vuist maken, een geluid dat de stemmen van geweld overstemt?
Laten we klein beginnen. Een klein gebaar, een zachte stem, kan een groot verschil maken. Deel jouw licht. Spreek je uit, zing mee, bid mee. Samen kunnen we licht brengen in de wereld. Samen kunnen we kiezen voor vrede. Klein beginnen, groot eindigen.
Doe jij mee? Laat jouw stem horen en deel deze boodschap en gebruik #IkKiesVrede.

Ik wens iedereen feestdagen vol licht en een liefdevol 2025.

Aaltje Booijink-Jonkman