Afscheid Dik Vedder
Dinsdag 11 juli heeft Dik Vedder afscheid genomen van de gemeenteraad in Staphorst. Na verschillende toespraken aan hem gericht heeft Dik Vedder zelf zijn afscheidsspeech gehouden. Dat deed hij geheel op zijn eigen manier. Met leuke anekdotes, maar ook met een persoonlijke boodschap en mening. Dat werd niet door iedereen gewaardeerd en op onderdelen was het ook niet correct wat hij zei. In elk geval is zijn aanval op het college zeer onterecht en was hij zelf ook verantwoordelijk voor de samenstelling van dit college. Volgens Vedder houdt het college zich teveel aan de regels, maar wat moeten ze dan doen? Beleid dat mede door de heer Vedder is vastgesteld, niet uitvoeren? Nee, het college moet voor iedereen dezelfde regels en wetten hanteren.
In plaats van naar het college te wijzen als degenen die fout zitten, kunnen we ook de vraag stellen of er een verband bestaat tussen de ‘probleemdossiers’ en raadsleden die deze dossiers hebben omarmd en zo mede-eigenaar van het probleem zijn geworden. Waarna deze zelfde raadsleden tegen het college zeggen: los het op! Juist daardoor ontstaat een beeld bij de provincie dat het wat rommelt in Staphorst. Dat komt niet door het college, maar door rolvervaging van raadsleden. Overigens is het onze taak als raadsleden om de dossiers goed te kennen, want er zitten altijd twee kanten aan een verhaal. We zien nu dat het college een inwoner die buiten de wet en regelgeving kleurt, tijd en ruimte geeft om te verbeteren. Er vinden constructieve gesprekken plaats tussen het college en desbetreffende inwoners. Wanneer een inwoner uiteindelijk kiest om alsnog niet aan de wet te voldoen, dan heeft het college het mandaat van de raad om in te grijpen. Uiteraard moet de gemeente ook haar verantwoordelijkheid nemen, wanneer ze zelf steken heeft laten vallen.
Maar zoals gezegd, Dik Vedder heeft op zijn eigen wijze afscheid genomen van de gemeenteraad, zo kennen we hem en zo zullen we hem als raadslid herinneren. We hebben een mooie tijd gehad als collega raadsleden waarbij onze meningen niet altijd gelijk opliepen, maar we elkaar altijd de hand hebben gedrukt.
Onderstaand de bijdrage van Jacob Spiker bij het afscheid van Dik Vedder:
Opiniërend op de raadsagenda: afscheid van de heer Vedder. We zullen er geen bespreekstuk van maken, want dan moet hij nog een keer terug komen…
Via u meneer de voorzitter mijn vraag aan de heer Vedder: waarom nu, zo dicht voor de verkiezingen. U gaf aan te verhuizen naar Zwolle, maar dat kan over een half jaar toch ook nog? Had nog graag een begrotingsdebat met je gevoerd.
In de krant las ik het beeld dat van je bestaat, ik citeer: Dik Vedder staat erom bekend geen blad voor de mond te nemen. Hij is wars van gekonkel, achterkamers of bureaucratische toestanden. Als ondernemer wil hij recht op zijn doel af, zonder al te veel gezeur.
Ik wil daar een kleine nuance bij aanbrengen opdat de geschiedenisboekjes juist geschreven worden. Voor een groot deel klopt dat beeld, maar Dik, je weet net zo goed als ik dat af en toe iets buiten de openbaarheid besproken moet worden. En je deed daar zelf ook aan mee en nam net als anderen daartoe ook zelf het initiatief!
Wat ik in je waardeer is dat je wel eens uitdeelt, maar dan wel bereid bent een reactie te incasseren.
Je bent de meester van de oneliner, met een korte, scherpe tekst wist je voortdurend de krant te halen. Vaak was ik het niet met je eens, en de pers maakte daar goed gebruik van. Je verontschuldigde je dan door te zeggen dat je maar kort met de journalist gesproken hebt, maar dat hij een pagina vol heeft geschreven. Toch was het plezierig om samen te werken. We hebben aan het begin van deze raadsperiode goede afspraken met elkaar kunnen maken. Je sprak zelfs van een droomakkoord, van parels. Dat hebben we als politiek uiteenlopende persoonlijkheden toch maar samen gefikst.
Want al waren we het over een aantal onderwerpen niet eens met elkaar, ik vind dat we wel goed samengewerkt hebben. En we hebben wat uren samengewerkt met het smeden van een coalitieakkoord, bijeenkomsten met de vertrouwenscommissie en natuurlijk onze achterkamergesprekken! Heb gemerkt dat je dan ook kon relativeren en we ook gewoon met elkaar konden lachen.
Dik, namens de CDA fractie: dank voor de samenwerking in de afgelopen jaren en we wensen je met je vrouw een goede toekomst in Zwolle.