Bij opinierende onderwerpen van de gemeenteraad hebben burgers de mogelijkheid in te spreken over het betreffende onderwerp. Een goede zaak dat burgers op die manier betrokken worden bij de plaatselijke politiek en zo hun mening kunnen geven. Over het algemeen motiveren insprekers hun individuele wensen. En daar wringt de schoen. Niet dat we die individuele wensen niet aan moeten horen, integendeel. Maar of een raadsvergadering daarvoor de juiste plaats is kan je over twisten. Vanwaar die twijfel zult u denken. De raadsagenda's zitten over het algemeen erg vol, vergaderingen die na elf uur 's avonds zijn afgelopen zijn geen uitzondering. De afgelopen tijd zijn zelfs onderwerpen doorgeschoven en extra vergaderingen ingelast. De raad wordt geacht op hoofdlijnen te discussiëren, de ene keer lukt dat beter dan de andere. De afgelopen weken hebben we verschillende bestemmingsplannen vastgesteld. Onderwerpen die bewoners elk op hun eigen manier raken. Het is goed dat we als raadsleden op de hoogte zijn van deze persoonlijke wensen, bezwaren en complimenten. Deze moeten we meewegen in onze besluitvorming maar daarbij moeten we vooral het algemeen belang in de gaten houden. Doordat veel mensen terecht gebruik maken van het recht om in te spreken tijdens een raadsvergadering, moeten we daar als raadsleden ook serieus mee omgaan en iets mee doen. Over het algemeen gebeurt dat ook met als gevolg dat bij veel insprekers, de onderwerpen van al deze insprekers besproken worden. Ik pleit er hier niet voor het inspreekrecht af te schaffen, maar vraag me wel af of de manier waarop we het nu georganiseerd hebben, de juiste is.
Maar hoe dan? Of we beperken het aantal agendapunten per vergadering of de raadsleden beperken zich met hun reacties op die niet naar tevredenheid van een raadsfractie zijn opgelost. Dat laatste lijkt me het meest logisch. De behandeling van de bestemmingsplannen buitengebied is een mooi voorbeeld. Tijdens het opiniërende deel waren tien insprekers. Tussen de opiniërende vergadering en de besluitvormende hebben de woordvoerders met de wethouders en behandelende ambtenaren afgestemd hoe met de reacties moest worden omgegaan. Tijdens dat overleg bleek dat het college de meeste bezwaren naar tevredenheid zou oplossen. Een verhelderend gesprek werd het genoemd. Toch werden in de tweede vergadering alle insprekers nog eens aangehaald en besproken. Een gevolg van inspraak in een raadsvergadering, we willen immers de insprekers serieus nemen. Maar we kunnen ons als raad best een beetje beperken in onze bijdragen en meer details naar buiten brengen via onze eigen websites.
Jacob Spiker
