Een Utrechtse geschiedenis...

Bunschoten had van oudsher goede banden met de bisschop en ook met Amersfoort. Reeds in 1300 beloofden zij de Amersfoorters te helpen tegen alle mogelijke vijanden - dat waren in die dagen voornamelijk ridders uit de omgeving en de Geldersen, de bisschop uitgezonderd. Misschien was er ook een zekere rivaliteit met de andere Eemlandse stadjes - Eembrugge, de Eemnessen - niet vreemd aan die Bunschoter trouw aan de bisschop. Die andere Eemstadjes hadden nogal eens oppositionele neigingen en schaarden zich herhaaldelijk aan de zijde van de erfvijand der bisschoppen, de Hollandse graaf. Zo ging het ook in 1355: de Eemnessers keerden de bisschop de rug toe en haalden de Hollandse graaf Willem V binnen. De Bunschoters bleven hun bisschop trouw en leden in een gevecht bij Eembrugge de nederlaag. Misschien heeft bisschop Floris wel aan dat jaar 1355 gedacht, toen hij het in 1383 in de stadsbrief had over 'mennighen trouwen dyenst, die ons en onsen voirvadere bisscopppen tUtrecht... onse goede lude uut onser stat van Bunscoten ghedaen hebben'

Aan deze periode, waarin Bunschoten politiek en economisch kon profiteren van zijn in het machtsspel niet onbetekenende ligging en prestaties, kwam echter in 1430 een einde. In 1427 wisselden de Bunschoters van politieke opstelling. Ze haalden de graaf van Holland ook als bondgenoot binnen. Wat hen - of althans een meerderheid, want er zijn aanwijzingen dat er geen eensgezindheid over bestond - daartoe dreef, is onduidelijk. Ze hebben het in ieder geval geweten. Bisschoppelijke troepen overrompelden in 1430 Bunschoten en staken het in brand. Er zal weinig van de voornamelijk uit hout en riet opgetrokken stad zijn overgebleven....

Voor de bewoners van Bunschoten, die hun geschiedenis vaak nog redelijk kennen, voelt “Utrecht”ook in het heden nog steeds niet als “eigen”. Datzelfde geldt vaak omgekeerd ook voor de stadse Utrechters. Daar zijn we ons in de CDA fractie overigens heel goed van bewust. Onze taak is het om te verbinden, tussen de stad en ommeland, tussen kleine kernen en grote steden, tussen het centrum en de randen van onze provincie. Maar ook tussen het maritieme verleden van botters en stichtse kastelen.....  Als je goed luistert naar het Bunschotens dialect kun je de oude Utrechtse klanken nog herleiden en blijken Lenie van de Takkestraat en mevrouw De Graaf gelukkig toch meer overeenkomsten, dan verschillen te hebben!