Oud-PVV-stemmer: Ik stem gewoon weer CDA!
We gaan terug naar 4 juni 2009, de Europese verkiezingen. Het is de dag dat een jonge MBO-scholier voor het eerst heeft mogen stemmen. Net als 772.746 kiezers brengt hij zijn stem uit op de partij van Geert Wilders, de PVV. Waarom? Allereerst is hij teleurgesteld in het onderwijs dat hij krijgt, is hij meerdere keren geïntimideerd door jongeren met een Marokkaanse achtergrond en de belofte van Wilders om de geld verslindende verhuizingen van het Europees Parlement tussen Brussel en Straatsburg aan te pakken spreken hem aan.
Anno 2009 is er openlijk voor uitkomen dat je PVV hebt gestemd taboe. Maar in een democratisch en open samenleving zoals Nederland moet je er natuurlijk gewoon open voor uit kunnen komen wat je hebt gestemd en waarom. Pas dan kan je als samenleving met elkaar in gesprek, op zoek naar de overeenkomsten en werken aan de uitdagingen die er liggen. Als we met de ruggen naar elkaar toe staan, de discussie uit de weg gaan dan blijven de vooroordelen in stand en worden problemen alleen maar erger. Daarom besluit hij zich kwetsbaar op te stellen en er openlijk voor uit te komen dat hij PVV heeft gestemd en waarom. Dit zorgt ervoor dat hij bij diverse tv-programma’s zoals De Wereld Draait Door en in landelijke kranten zijn verhaal doet. Hij gaat zelfs het gesprek aan met Alexander Pechtold die dan bezig is met schrijven van een boek over de PVV-stemmer. Het gevolg is wel dat sommige vrienden en familieleden hem anders, laten we zeggen minder positief, benaderen.
Maar heeft hij na 2009 nog PVV gestemd? Nee. Waarom niet? Wilders bleef roepen maar leverde niet. Werkbare voorstellen bleven uit terwijl hij er mede voor zorgde dat het debat verhardde waardoor oplossingen en samenwerking onmogelijk werden. Sterker nog, de PVV beloofde meer veiligheid maar stemde voor bezuinigingen op bijvoorbeeld politieopleidingen. De PVV beloofde meer transparantie maar stemde tegen een wet die meer inzicht moet geven over de financiering van politieke partijen. De PVV zegt voor meer democratie te zijn terwijl de partij na 12 jaar nog steeds geen leden heeft en er dus feitelijk één iemand is die de koers bepaalt: Geert Wilders.
Het schreeuwen door zowel linkse als rechtse partijen brengt ons nergens. Uiteindelijk moeten we toch samenwerken en dan komen we vanzelf in het midden uit. Afgeknapt en teleurgesteld ging hij dus op zoek naar een partij die oprecht voor de Nederlandse normen en waarden uitkomt en ze niet misbruikt voor politiek gewin. Een partij die zoekt naar de verbinding in de samenleving in plaats van het verdelen van een samenleving. Een partij die geworteld is in de samenleving. Hij werd met open armen ontvangen bij het CDA. Hier had hij als nieuw lid net zoveel invloed op de koers van de partij als ieder ander lid. Democratischer kan het niet.
Natuurlijk, de problemen zijn er nog steeds. Misschien na Brexit en de vluchtelingencrisis nog wel heviger dan ooit, maar het was hem wel duidelijk geworden dat de PVV niet gebaat is bij een oplossing. Sterker nog, de problemen zijn het bestaansrecht van de PVV. Ze misbruiken de terechte onzekerheid en wakkeren deze aan tot angst terwijl ze doen of ze oprecht de problemen willen aanpakken.
Maar deze jongeman was genezen. Die jongeman was ik.
Derk Boswijk (Statenlid CDA Provincie Utrecht)