P(F)AS-journaal week 44

Ik had gehoopt dat er geen PAS journaal meer geschreven hoefde te worden

Helaas, het tegendeel is waar. Na de boeren gaan nog meer groepen de weg op om te protesteren tegen het falen van de PAS en nu ook nog voor een, voor de meeste mensen, onbekend fenomeen namelijk de regels rond de PFAS.

Technisch gezien hebben PAS en PFAS niets met elkaar te maken maar bestuurlijk gezien heel veel.

Na een paar weken reacties gehoord en gelezen te hebben gaat het probleem, volgens mij, niet zozeer over het teveel van een stof in het milieu maar veel meer om hoe wij als bestuur en politiek omgaan met kansen en onzekerheden en op welke manier we wet- regelgeving gebruiken om een samenleving en omgeving in te richten die recht doet aan iedereen.

Vooral de onduidelijkheid en verschillen rond keuzes en regelgeving van Rijks- en Provinciale overheid geven de burger weinig moed.

Neem de regels rond PFAS. Niemand weet hoeveel van de stof, op welke manier precies, schadelijk is dus bepalen we maar dat er dan niets meer mag gebeuren. De consequenties hiervan worden kennelijk niet meer meegewogen.

Zo is het waarschijnlijk ook gegaan bij de vaststelling van Natura2000 gebieden. Onduidelijk is waarom bepaalde gebieden zijn aangewezen die destijds al duidelijk niet voldeden aan de Europese bepalingen. Hoe kunnen gebieden die pal naast woonwijken en industrieterreinen liggen aangewezen worden als Natura2000 gebied? En hoe kan het dat extra, niet door de Europese richtlijn verlangde, natuurdoelen en ambities zijn toegevoegd.

Net als bij de PFAS is waarschijnlijk niet nagedacht over de consequenties van al dit geregel en gedoe.

Ik pleit er al langer voor om het hele stelsel van regels en bepalingen rond de N2000 gebieden kritisch tegen het licht te houden en daar waar we zaken kunnen terugdraaien dit ook direct te doen. Tegen iedereen die beweert dat dit helaas niet kan zeg ik: natuurlijk wel, waar een (politieke) wil is, is een weg.

Vanochtend werd in de Volkskrant geschreven dat het ministerie van LNV al veel eerder bekend was met de onhoudbaar van de PAS. Ja, zeker weten. Dat was in 2013 al bij alle betrokkenen bekend. Maar het heeft geen enkele zin om dat nu als centraal thema van discussie te benoemen. Het gaat er om dat we, met zijn allen, een oplossing vinden.

Zwarte pieten heeft nooit zin. Leren van fouten uit het verleden, en zorgen dat we die niet meer maken, dat helpt vooruit.

Wat is ook alweer PAS?

Minder stikstof, sterkere natuur en economische ontwikkeling zijn de doelen van het Programma Aanpak Stikstof (PAS). Al jaren is er in veel Natura 2000-gebieden een overschot aan stikstof (ammoniak en stikstofoxiden). Dit is schadelijk voor de natuur. Het belemmert ook vergunningverlening voor economische activiteiten. In het PAS werken Rijk, provincies, natuurorganisaties en ondernemers samen. Er worden herstelmaatregelen genomen om de natuur bestendiger te maken tegen een overbelasting van stikstof.